De ‘God ziet u bordjes’ bestaan nog niet

De achtergrond van de nieuwe abt is niet bekend. Pierre krijgt al vlug te maken met kerkelijke zaken en met misbruiken van de clerus. Het is een opvallende vaststelling. Over het algemeen zijn het niet zijn eigen kanunniken die zorgen voor misbruiken, maar is het vooral de kerkelijke rechtbank van Terwaan die zwaar over de schreef gaat. De schrijvers vragen zich niet helemaal onterecht af of hun bisschop zelf op de hoogte is van de wanpraktijken van zijn staf. De uitspraken van Terwaan zorgen in elk geval voor onrust en voor herhaalde beschuldigingen waardoor er regelmatig een krachtige tussenkomst en bemiddeling van paus Innocentius IV noodzakelijk blijkt. Een van de eerste klagers bij de paus is precies het kapittel van Ieper. Enkele prelaten en hun medewerkers zoeken hun profijten op de kap van anderen. De hele Ieperse bevolking, met inbegrip van de hele Ieperse geestelijkheid worden voor de minste futiliteiten door Terwaan bestraft met schorsingen of excommunicatie uit de kerk. Het zijn allemaal straffen die kunnen ongedaan gemaakt worden mits een betaling van 9 pond en één denier aan Terwaan. Voor velen een schandalige som en niet min of niet meer een genadeloze afpersing. Niet moeilijk dat de Ieperse clerus op zijn achterpoten gaat staan en er de pauselijke autoriteit bij roept.

De misbruiken van de rechtbank in Terwaan
Zoals je kunt zien zijn de praktijken al een tijd aan de gang. In een eerste bulle van 18 maart 1244, gericht aan de Ieperse kanunniken, veroordeelt Innocentius IV, de praktijken van Terwaan en verbiedt hij hen om geld te eisen in ruil voor de afkoop van straffen. Enkele weken later bevestigt de paus Sint-Maartens in al zijn bezittingen. Maar blijkbaar binden die van Terwaan niet in en opnieuw wordt de man in Rome aangeschreven. De nieuwe abt Pierre ontvangt op 11 september 1246 een tweede pauselijke bulle rond de kwestie. Opnieuw een uitspraak die de rechtbank van Terwaan veroordeelt. De abdij kan onder geen beding gedwongen worden om afkoopsommen te betalen, laat staan op te draaien voor privé pensioenen of voordelen allerhande. Het privilege van Sint-Maarten zal door de volgende pausen trouwens nog eens bevestigd worden in 1257 en in 1262. De Ieperse geestelijken zijn nu volledig beschermd tegen de praktijken van Terwaan. Maar de gewone mensen blijven in de kou staan. Het is dan ook niet verrassend dat de stad Ieper nu ook aan de klaagmuur gaat staan. De schepenen kennen natuurlijk de inhoud van de pauselijke bulle van 1246. Waarom wordt de burgerij niet beschermd tegen diezelfde misbruiken?

In 1247 botert het niet met de Ieperse schepenen
Waarom legt Terwaan hun straffen aan hele groepen mensen op, terwijl het om individuele inbreuken gaat? Blijkbaar is de hele stadsgemeenschap het slachtoffer van de banvloek. Er volgt een antwoord van Innocentius IV op 2 januari 1247. Hij is bezig om hun verdediging op punt te zetten. En inderdaad: op 21 april informeert hij de schepenen dat niemand het recht heeft om nog een excommunicatie uit te spreken zonder zijn voorafgaande persoonlijke toestemming. De schepenen zitten nog met andere klachten. De deken van de Ieperse christenheid en enkele priesters van de bisdommen Terwaan, Arras en Doornik hebben de Ieperse burgers valselijk beschuldigd en brengen zo schade toe aan hun inkomsten, hun bezittingen en hun goederen. Op 18 februari geeft de paus opdracht aan Clément, de kanunnik van de Sint-Pietersabdij in Douai, in het bisdom Arras, om de partijen bijeen te roepen op een hoorzitting waar een finaal arrest, zonder verdere beroepsmogelijkheden, zal geveld worden.

De bestraffing van overspel en ontucht
En wat met die bestraffing van overspel en ontucht in de stad? De hele reutemeteut van de kerk staat klaar om bij de minste beschuldigingen van overspel of ontucht op een verwoede manier zilvergeld te eisen van verdachten, zonder dat die ooit het recht krijgen om zich te verdedigen tegen de geuite beschuldigingen. De paus roept de bisschop van Terwaan de 25ste februari van het jaar 1247 op het matje. Hij moet er voor zorgen dat zijn mensen ophouden met die afpersing en misbruiken. Er ligt nog meer op de maag van de Ieperse schepenen. Als één of andere burger wordt geëxcommuniceerd dan verbieden die van Sint-Maarten dat zijn vrouw en zijn familie nog verder de sacramenten kunnen worden toegediend. Zelfs een kerkelijk grafzerk is taboe. Wat hebben die mensen misdaan om zo gestraft te worden? Innocentius IV geeft op 23 maart 1247 opdracht aan Gérard de Marège, de kanunnik van Doornik, om zich in Ieper te komen vergewissen of het waar is wat die van Ieper beweren. En altijd zijn de klachten gericht tegen de rechtbank van Terwaan.

Appearance matters- it always did and there is no other alternative left for the person rather than consulting a speviagra sale djpaulkom.tvt if he is encountering any such problems. So make sure to have viagra buy viagra generic as per the suggestion of the doctor which says to have the medicine of viagra just 1 hour or 45 minutes before sexual activity and you’ll experience powerful and fast acting results and it lasts up to 24 hours!…Take Zencore Plus and enjoy a great time of passion and sexual fulfillment.” Bodee LLC is conducting this recall after being informed by representatives. To permit the patient to return to a standard degree of everyday activities The recommended amount of viagra soft like this non-operative treatment for the herniated disc needs to be individualized for each patient. Initially to cure impotency of ladies and men there was only single alternate to treat male erectile problem soft tabs cialis with some tablets only.

Hoeveel inwoners telt Ieper in 1250?
Het flink uit de kluiten gewassen Ieper moet waarschijnlijk een aantrekkelijke prooi zijn voor de gehaaide geestelijken. De schepenen beweren dat er 200.000 inwoners zijn in Ieper. Maar is dit zo? Feys en Nelis vragen het zich af. Er is al veel inkt verspild aan de discussie of dit aantal realistisch is. In 1247 beweren de schepenen dat er 200.000 inwoners zijn en in 1258 spreken de kanunniken van 40.000. Hoe vallen deze cijfers met elkaar te rijmen? Waarom spreken de schepenen en de kanunniken elkaar tegen? De schepenen hebben het over de volledige stad en de kanunniken enkel over het deel waar zij de scepter zwaaien, meer bepaald Sint-Maarten, Sint-Pieters, Sint-Jacobs en Sint-Jan, meer bepaald de parochies die in de pauselijke bulle van Innocentius III uit 1200 specifiek werden vernoemd. Van Onze-Lieve-Vrouw ten Briel was in de bulle nog geen sprake, hoewel die toen al 4 jaar bestond. De schepenen van hun kant, zeggen trouwens zelf dat Brielen, Sint-Niklaas en ongetwijfeld ook Sint-Michiel niet behoren tot de jurisdictie van Sint-Maarten. De pauselijke bulle specificeert de autoriteit van de proosdij van Sint-Maarten binnen de ‘infra castrum Yprense’. De schepenen zouden wel eens gelijk kunnen hebben gehad met die 200.000 inwoners. Vooral de geweldig gegroeide buitenwijken van Brielen waar tienduizenden wevers en vollers van alle kanten zijn komen toestromen om te komen werken in de exploderende lakennijverheid, zullen wel hun impact gehad hebben op het hoge aantal Ieperlingen van die dagen. De parochiepriesters hebben het verduiveld moeilijk met die mensenmassa. Er zijn maar 4 parochiekerken waar ze dag en nacht moeten werken aan de zielzorg van de mensen. Het is dweilen met de kraan open. Er is een voortdurend tekort aan priesters.

Vooral de Kercgang is erg controversieel
Het gebeurt regelmatig dat verscheidene huwelijken tezelfdertijd moeten worden georganiseerd. En hetzelfde geldt voor begrafenissen. De grootschalige aanpak betekent natuurlijk een echte goudmijn voor de proosdij. Verschillende misdiensten in één beweging, betekenen meer offergaven. Als er mensen van verschillende parochies met elkaar willen trouwen, willen de priesters niet overgaan tot een huwelijksmis vooraleer beiden een flinke som geld hebben overgemaakt die dan onder de post ‘offergaven’ wordt ingeschreven. De priesters gedragen zich arrogant, boosaardig en naar eigen willekeur. Ze vertikken het soms om de ondertrouw van koppels bekend te maken zodat hun huwelijk niet tijdig kan doorgaan. En dan is er nog de kwestie van de windmolens. De monden moeten worden gevoed en het graan gemalen. Met de bestaande molens en die enorme bevolking is het kantje boordje om voldoende brood op de plank te hebben. En hiervoor is het wachten op voldoende wind om de molens aan te drijven. De wind waait natuurlijk ook op zon- en feestdagen en dan moeten de inwoners telkens letterlijk smeken om te mogen malen op de dagen van God. Het is duidelijk: Sint-Maartens wikt en beschikt. Koppels die trouwen worden verplicht om deel te nemen aan een ceremonie die gemeenzaam ‘kerkgang’ genoemd wordt. Oud en jong krijgt de kans om tegen betaling de eeuwige glorie te krijgen als ze processiegewijs met familie en vrienden door de kerk stappen en waarbij ze zich vermoeien met het uitgeven van hun geld. In veel gevallen wordt de bruidschat van de bruiden door de molen gejaagd. Het loopt zodanig de spuigaten uit dat de goegemeente ook al een verzoek richt tot de paus om deze praktijken stop te zetten. De paus reageert op de vraag van de Ieperlingen en verzoekt de bisschop van Terwaan om hem hierover te rapporteren. Maar hoe het finaal afloopt met de Ieperse kerkgang is niet geweten.

De ‘God ziet u’ bordjes bestaan nog niet
Met al die willekeur en die afpersmentaliteit is het niet moeilijk dat de moraliteit terugloopt in Ieper. De ‘God ziet u’ bordjes bestaan nog niet en de priesters hebben wel andere interesses dan de geestelijke integriteit van hun onderdanen. Er is amper sprake van nieuwe acquisities tijdens het bewind van abt Pierre. Het zijn blijkbaar moeilijke tijden voor het klooster. De Rubrum registers maken melding van een aankoop in januari 1247. Walter, de abt van Grimbergen, verkoopt aan de Ieperse proosdij alle eigendommen die zijn abdij bezit binnen de stadsmuren van Ieper. Het betreft opbrengsten van meer dan 9 pond afkomstig van verscheidene huizen in de stad en blijkbaar ook deels op de lakenhalle. Een van die woningen bevindt zich tussen de twee bruggen van de Boterstraat. In juli 1248 koopt Pierre 8 hectare grond aan mevrouw Alaïs van Calonne. De grond is gelegen in de Molenstraat en behoort tot het leengebied van Steenwerk dat in handen is van Willem van Calonne. Die laatste en zijn oudste zoon verklaren zich akkoord met de verkoop. De grond is voortaan totaal bevrijd van enige feodale rechten. Abt Pierre zal er niet lang van kunnen genieten, want hij overlijdt op 5 april 1249.

Dit fragment maakt deel uit van deel 2 van ‘De Kronieken van de Westhoek’. U kan ook verder lezen op http://www.westhoek.net/P1215001.htm