Yolande de Verschrikkelijke

De Vlaamse mensen zijn chagrijnig en mistevreden
De Vlaamse mensen zijn chagrijnig en mistevreden geworden. In onze tijden van crisis, steekt elke vorm van decadentie de mensen de ogen uit, en in die tijd is het niet anders. ‘De edelen moet niet denken dat ze beter zijn en meer mogen dan het gewoon volk’. Hun versterkte kastelen werken in als rode lappen op een stier. ‘Ten oorlog aan de kastelen, vrede aan de gewone huisjes’. Bendes van woedende mensen trekken er op uit en veranderen versterkte woningen, kastelen en hofsteden (maisons de plaisance) in bloedbaden. Een gealarmeerde graaf Lodewijk roept de raad van Vlaanderen samen in Kortrijk waar ook zijn oom Robrecht en zijn grootoom Jan van Namen naar toe komen. De raad besluit om de oproerkraaiers met geweld aan te pakken. Er wordt niet geluisterd naar de bisschop van Cambrai die een meer verzoenende houding ten opzichte van het volk verdedigt. Zeger Janszone van Brugge en Nikolaas Zannekin van Lampernisse zijn de leiders van hele bendes opstandelingen die het vooral gemunt hebben op de regio die onder controle staat van Robrecht van Cassel. Die bevindt zich natuurlijk in een vervelende positie. Hij moet natuurlijk zijn heerlijkheden verdedigen tegen de agressie van het volk. Hij mag ten slotte zijn geloofwaardigheid niet verliezen bij de West-Vlaamse adel. Maar andere kant koestert hij sympathie voor de gewone man die zich afzet tegen de decadentie van het Franse bestuur. Zannekin van zijn kant, verkondigt aan wie het horen wil, dat hij geen vijandelijkheden verwacht van Robrecht. De opstand is er enkel op gericht om schade toe te brengen aan de graaf.

De moord op de 6 Brugse onderhandelaars in Zuydcoote
Het is een complexe en verwarrende toestand waarbij Robrecht zichzelf nodeloos in de problemen brengt. Die van Brugge vrezen de brutale represaillemaatregelen van de graaf en de edelen en sturen een delegatie van 6 man naar Zuydcoote om met Robrecht van Cassel te onderhandelen over een voor beide partijen vredelievende oplossing. Hij zit natuurlijk geprangd tussen zijn adellijke achterban en het volk dat die achterban wil vernietigen. De meest voor de hand liggende oplossing is te bewijzen aan zijn eigen achterban dat hij de lakens uitdeelt. Hij wil tonen wie hij is. De menselijke psyche. Maar op dat moment in de geschiedenis is het een onvoorstelbare blunder. Robrecht laat de onderhandelaars vastgrijpen en doden. Zijn domme daad zet alleen maar aan tot meer geweld bij de volksmeute. Hij ziet zich genoodzaakt zich terug te trekken naar Sint-Winoksbergen als de poorters van Nieuwpoort en van Veurne de stadspoorten wagenwijd openzetten voor de opstandelingen. Van daar trekken de bendes langs de duinen van Zuydcoote op weg naar zijn kasteel in Duinkerke.

Robrecht slaat op de vlucht naar Duinkerke
Robrecht haast zich om de opstandelingen te ontmoeten vooraleer ze aan zijn kasteel zullen aankomen, en hij wil zich nu voordoen als een martelaar door zich ongewapend aan te bieden aan de revolutionairen. Hij rekent op zijn populariteit. De heer Van Doorne die hem vergezelt, vindt dat echter veel te riskant, en neemt het paard van Robrecht bij de teugels. Samen vluchten ze naar hun thuisstad Duinkerke. Ook hier wordt de grond te heet onder zijn voeten, want ook de Duinkerkenaars sympathiseren met het gewone volk dat de opstand predikt. Robrecht en zijn vrouw vertrekken halsoverkop naar Terwael en laten hun kasteel achter ten prooi aan de verwoestingen van de opstandelingen. Het hele Westkwartier is nu in handen van de rebellen die al zijn eigendommen in brand steken uit wraak voor de dood van de zes onderhandelaars. Hoe kon hij zo dwaas zijn? Wat heeft Robrecht van Cassel toch bezield?

1324: burgeroorlog in het Westkwartier
De vernielingen komen niet enkel van de rebellen. Ook de edelen plunderen en moorden er danig op los. Ze vallen de eenvoudige huisjes met vol geweld aan en molesteren allen die ze op hun weg ontmoeten. De Westhoek is ondergedompeld in een burgeroorlog zonder naam. De horror valt onmogelijk te beschrijven, want hier bestaan geen woorden voor! Er moet dringend een einde aan gemaakt worden aan de anarchie. Er wordt een conferentie gepland in Gent waar beide partijen zullen gehoord worden en waarbij Robrecht van Cassel samen met de stadsbesturen van Gent, Brugge en Ieper zullen optreden als scheidsrechter. Er wordt geen alternatief aangeboden aan de opstandelingen en edelen. Ofwel worden ze berecht als ‘briseurs de paix’, ofwel zijn ze bereid om zich te onderwerpen aan de voorgestelde rechtsprocedure. Blijkbaar beschikt de zoon van de graaf dus nog over voldoende credibiliteit. Hij roept de afgevaardigden van de steden uit het hele Westkwartier op om alvast samen te komen in Nieuwpoort. Op weg naar april 1324 keert de rust wat terug in Vlaanderen. De partijen wachten op de samenkomst van het tribunaal. De reeks opdrachten van graaf Lodewijk aan zijn neef in die periode tonen aan dat ze op dat moment zeker met elkaar samenwerken. De zitting van de rechtbank wordt voorzien op 21 april 1324. Plaats van de afspraak is de Sint-Niklaasabdij te Veurne. Zannekin en Janszone zijn er niet gerust in en blazen verzamelen. Ze verwachten een gekleurde rechtspraak op hun kap. Vijfduizend gewapende mannen dagen op en dringen het klooster met bruut geweld binnen, waar ze de aanwezige scheidsrechters bedreigen. De uitspraak wordt verdaagd. Het zal nog een jaar duren voor er verder nieuws te rapen valt.

De graaf verdenkt Robrecht van een samenzwering
Johanna, de vrouw van Robrecht van Cassel, kan de revolutionaire situatie helemaal niet meer aan. Ze vertrekt naar Parijs waar ze gaat wonen in een groot hotel in de ‘Rue de Cassel’. Haar man staat er nu opnieuw alleen voor. Hij is onzeker over de te volgen strategie in deze troebele tijden. Hij kan zich niet afzetten tegen zijn volk maar hij kan evenmin zijn plichten tegenover zijn graaf uit het oog verliezen. Hij trekt zich voorlopig terug in de Niepebossen van Terwael. Robrecht mag dan wel dwars liggen tegenover de Franse koning en zijn neef, maar toch onderhoudt hij zijn seigneuriale plichten. Dat leren we in Casselse geschriften van begin juli 1324. Maar de graaf stelt zich nu erg argwanend op ten opzichte van zijn oom. Lodewijk leeft teruggetrokken in Nevers en stelt zijn luitenant Filips van Axel aan als ruwaard over Vlaanderen. Het verschil in zeden tussen de Vlaming Robrecht van Cassel en de Fransman kan niet groter zijn. Er is sprake van een radicale antipathie die op elk moment kan uitbarsten in een open oorlog. Lodewijk van Nevers en Jan van Namen geven de opdracht aan zijn baljuw in Waasten om Robrecht extra in de gaten te houden. Ze verdenken hem van het organiseren van een samenzwering tegen het grafelijk gezag. Het kan geen toeval zijn dat die onlusten allemaal plaatsvinden in het Westkwartier. ‘Vreemd toch dat Robrecht van Cassel niet ingrijpt en de rebellie eigenlijk oogluikend toelaat.’ De baljuw van Waasten krijgt orders om hem op te pakken en als verrader terecht te stellen. Maar die heeft natuurlijk geen zin om de topman van zijn gebied naar het leven te staan en waarschuwt de heer van Cassel over de drastische plannen van de graaf. De arbitrale uitspraak wordt nu verwacht op 11 juni 1325. Opnieuw wachten duizenden kerels op het verdict. Rond 9 juni verblijft Robrecht in Waasten, waar hij aanstalten maakt om zich naar de abdij van Ter Duinen te begeven.

Robrecht wordt plots ruwaard van Vlaanderen
Maar hij wordt het slachtoffer van een complot met zijn oom Jan van Namen in de hoofdrol. Ze verwijten hem een te nauwe betrokkenheid met de rebellen. Het is beter als er helemaal geen uitspraak komt. De edelen durven het niet aan om hem te doden, maar ze spelen de zaken anders. Ze zetten een moordaanslag in scene en verwijderen hem van het politieke toneel. Het niet doorgaan van de aangekondigde uitspraak heeft nefaste gevolgen. De ziedende rebellen rukken op tot aan de poorten van Ieper waar graaf Lodewijk zich tijdig uit de voeten maakt. Hij trekt in allerijl naar Kortrijk. Het verhaal van de Kortrijkse Metten en de gevangenname van de graaf door de ,,populares’ (13 juni 1325) staat uitgebreid omschreven in deze kronieken. Lodewijk van Nevers zit tot aan kerstmis 1325 opgesloten in een Brugse gevangenis. De graaf is er oprecht beducht voor dat Robrecht tijdens die periode de macht zal grijpen over Vlaanderen. Hij schrijft een brief naar Pierre de Cugnières, de advocaat van de Franse koning, met de vraag om er voor te zorgen dat Robrecht van Vlaanderen zijn manieren zal houden. Jan van Namen, de vijand van de Bruggelingen, wordt aangesteld als nieuwe ruwaard. In Brugge huiveren ze van Jan van Namen. Dan nog liever Robrecht van Cassel. In diezelfde weken zoeken de Bruggelingen de gravenzoon op in Terwael. Ze nodigen hem uit om de leiding te nemen over het volk en de nieuwe ruwaard te worden over Vlaanderen. Hij mag aan het hoofd komen van alle Vlaamse strijdkrachten. Wat een buitenkans voor Robrecht! Hoe gemakkelijk zal het niet zijn om de pet van ruwaard te veranderen in die van graaf van Vlaanderen?

De Brugse twijfel sluimert ook bij Robrecht van Cassel
Hij dient eerst en vooral een einde zien te maken aan die burgeroorlog en de macht van de Vlamingen proberen te consolideren. De westelijke kant is één en al tegen de graaf. Maar het volk van Gent en Oudenaarde is pro en zet zich o.l.v. hun officiële ruwaard Jan Van Namen ten dienste van de Franse koning. Robrecht van Cassel leidt de maandenlange oorlogscampagne tegen die van Gent. Er volgen een aantal gewelddadige confrontaties, zoals die van 15 juli 1325 aan de Rekelingsbrugge in Deinze. Gent wordt in de tang gezet, maar de winter verijdelt een definitieve afrekening. Die winterperiode speelt in het voordeel van de Gentenaars. De aanslepende oorlog doet die van Brugge twijfelen. Lodewijk profiteert van hun meningsverschillen en raakt op vrije voeten. Die twijfel in Brugge heeft alles te maken met het wakker worden van de Franse autoriteiten. De baljuw van Amiens komt Robrecht van Cassel en de Bruggelingen aanmanen om te verschijnen voor het Franse parlement. Hij kan zich ternauwernood uit de voeten maken voor de ziedende reactie van de poorters. De koning is nu nog meer geïrriteerd. Er volgt een regelrechte beschuldiging aan het adres van de rebellen. Ze worden beschuldigd van samenwerking met Robrecht van Cassel met het oogmerk om het officiële Franse bestuur in Vlaanderen omver te werpen. Het interdict over Vlaanderen wordt uitgesproken op 4 november 1325. Weer al eens die ban van de kerk. De Brugse twijfel zit natuurlijk ook in het hoofd van Robrecht van Cassel. De winter is koud, streng en lang. Het voedsel is schaars. Er is veel tijd om na te denken over de gebeurtenissen van de voorbije maanden. En Robrecht, hij wil dat waarschijnlijk niet openlijk toegeven, is doodsbang voor de openlijke vijandschap van de Franse koning ten opzichte van zijn persoon.

Robrecht van Cassel keert zijn kar in maart 1326
First, the mature roots of the Eurycoma sildenafil without prescription Longifolia also produces other alternative medicines. cheap cialis http://robertrobb.com/2019/09/page/2/ When folks are usually identified as Attention deficit hyperactivity disorder, on most occasions, these are currently being wrongly diagnosed which is basically because of disarray inherited plus much more. Anatomical Disorders- Some Anatomical Problems can have a negative impact on erectile function,” said one of the scientist who is an infertility expert and professor at the University of California, Los Angeles, who was not involved in the study, just suffered cialis without prescription overnight an extreme reaction to the pathogenic bacteria. For the same, Kamagra gained a reputable position in canadian cialis generic growing list of ED medication . Is hij niet te ver gegaan in zijn steun voor de Vlamingen? Is hij niet wat te voorbarig en te overmoedig geweest? Wat als dit misloopt? Ongetwijfeld loopt hij grote risico’s om zijn leengebieden in het Westkwartier te verliezen als hij het geweer niet van schouder verandert. Onder druk van zijn zuster, de dame van Coucy, en van Jan van Namen bezwijkt hij. Er zit weinig anders op om verzoeningspogingen aan het adres van de graaf en de koning op te starten. Hij stuurt een uitgebreid verslag van de feiten op naar het Franse hof en verduidelijkt dat al zijn acties er eigenlijk gekomen zijn om erger te voorkomen voor zijn gevangen neef. Hij onderwerpt zich in maart 1326 aan de Franse koning en trekt zich terug in zijn kasteel te Niepkerke. De Vlamingen hebben met zijn aanstelling als ruwaard gegokt en verloren. Hun ruwaard had gewoonweg veel te veel te verliezen. Karel de Schone wil meer zekerheid en geeft opdracht aan zijn legerleiders om een machtsdemonstratie uit te voeren aan de Vlaamse grenzen. En ondertussen zit Lodewijk van Nevers weer stevig in het zadel. De nervositeit in het twijfelende Vlaanderen stijgt met de dag. Is alles dan voor niets geweest?

Yolande van Cassel wordt geboren in 1326
De handel in Vlaanderen zit ondertussen op een absoluut dieptepunt. De mensen kunnen niet naar de kerk. De situatie is uitzichtloos. De Fransen hebben keihard de macht overgenomen en de burgers bloeden. Karel de Schone eist maatregelen en een rechtzetting. Hij sommeert de besturen van het Westkwartier om aanwezig te zijn op de onderhandelingen die zullen doorgaan in Arques. Einde maart valt het doek. Robrecht van Cassel wordt in zijn functies hersteld. De opstandelingen worden vrij mild behandeld. Ze moeten een klooster bouwen, de kerk vergoeden voor beschadigingen en 300 Bruggelingen en Kortrijkzanen zien zich verplicht om op bedevaart te trekken. Het slechtste zijn natuurlijk de fikse boetes van 120.000 pond die aan koning en graaf moeten worden afgedokt. De gevangenen worden in vrijheid gesteld en kunnen weer beschikken over hun eigendommen. En er mogen weer zaken gedaan worden met Frankrijk. Het lijkt er op dat de rust wat aan het terugkeren is in Vlaanderen. Robrecht kan zich eventjes concentreren op zijn gezinsleven. Hij en Johanna trekken zich terug in het kasteel van Alluye-au-Perche, nabij Templeuve en de Pevelenberg. Op 15 september 1326 wordt Yolande geboren. Het meisje luistert naar de naam Yolande, maar zelf houdt ze het later bij Yolant. Ze beseft op dat moment nog niet dat haar leven net zo geagiteerd zal verlopen als dat van haar vader. Er is ook sprake van een zoontje Jan. Het is niet duidelijk of Jan de eerstgeborene is. Wel dat hij een kort leven beschoren is, want het jongentje sterft al in 1332. In juni 1327 staat graaf Lodewijk het beleid over Sint-Winoksbergen en Nieuwpoort opnieuw af aan Robrecht. Maar een reeks van incidenten verijdelt vooralsnog zijn terugkeer. De relatie tussen die twee is in elk geval optimaal te noemen. Ze hebben elkaar gevonden. Robrecht heeft zijn bekomst gehad van die sympathie voor de volksrebellen die hem alleen maar in de problemen hebben gebracht. Hij kiest resoluut voor een totale loyauteit ten opzichte van zijn graaf.

De gronden van Elverdinge en Vlamertinge
Ieper, het Zaelhof, 11 juni 1327. De graaf nodigt de finefleur van de adel en alle gezagsdragers uit op een Staten-Generaal. De rangen worden gesloten. Neef en oom vegen definitief de spons over een betreurenswaardige periode. Eén van die getuigenissen over de vernieuwde verstandhouding tussen beiden, vinden we terug in een vriendschappelijke transactie betreffende gronden in Elverdinge en Vlamertinge. Graaf Lodewijk schenkt die gronden in juni 1328 aan zijn oom en spaart bij die gelegenheid de loftrompet niet. Het betreft dezelfde gronden die Robrecht in 1312 schonk aan zijn zuster Mathilde en die na haar kinderloos overlijden in 1328 opnieuw naar de graaf waren teruggekeerd. De gronden zullen in 1380 trouwens nog eens terugkeren naar toekomstige graaf Lodewijk van Male die ze op zijn beurt terug zal afstaan aan zijn bastaardzoon Robert, burggraaf van Ieper. De vriendschappelijke sfeer tussen de machtshebbers staat in schril contrast met wat er gebeurt in de straat en op het platteland. De vrede van Arques met het engagement van de prinsen en de steden en de goedkeuring van de paus, wordt helemaal niet aanvaard door de Vlamingen. De fiscale druk op handel en welstand zorgt voor een ongeziene opstandigheid bij de gewone man maar ook bij de boeren en de ambachtslieden. Er breken opnieuw rellen uit. Deze keer zijn niet enkel de rijken de pineut, maar komt de clerus in het vizier. De voortdurende onrust in Brugge steekt het vuur aan de lont in de dorpen en steden van het Westkwartier. Een aantal maatregelen van de bisschop van Senlis gooien olie op het vuur. Die religieuze interventie zorgt er voor dat de priesters in het hele Westkwartier nu kop van jut zijn voor de volkswoede. Het verhaal van Jacobus Peyt, ‘li renoyet de Bergues’ is bekend. Het volk moet trouwens al een hele tijd niet meer weten van hun schoftige graaf Lodewijk.

Met Filips van Valois komen er grote veranderingen
En de dood van Karel de Schone op 1 februari 1327 zal beslist ook wel zijn invloed hebben op de groeiende instabiliteit in Vlaanderen. Het volk van Brugge, het Brugse Vrije, Ieper, het Westkwartier en heel West-Vlaanderen moet het allemaal niet meer weten en verjaagt de gezagsdragers en iedereen die in de verste verte iets te maken heeft met koning of graaf. Wat de mensen zich onmogelijk kunnen realiseren, is het feit dat de dood van de Franse koning de aanleiding is voor het aantreden van het geslacht Valois. Op 29 mei 1328 wordt de zeer zelfbewuste Filips van Valois gekroond tot nieuwe koning van Frankrijk en dat zullen de Vlamingen geweten hebben. Tijdens die ceremonie doet Lodewijk van Nevers zijn beklag over de godverdomse rebellen die hem uit Brugge, Ieper, Poperinge, Cassel en het Westkwartier hebben gegooid. Daar en op die dag in Reims worden grootse militaire plannen gesmeed om nu eens en voorgoed af te rekenen met de Vlaamse agonie. De slag op de Casselberg wordt een bittere dag in de geschiedenis van de Westhoek. Maar laat ons even dieper ingaan op de rol die onze Robert van ’t Westkwartier zal spelen in het debacle van Cassel. Terwijl het verzamelen geblazen is voor allen die ook maar een spoor van blauw bloed in de aderen hebben, concentreert de kersverse koning zich op Robrecht van Cassel. Filips van Valois beseft dat die man opnieuw een ernstig obstakel kan vormen als hij zich opnieuw zou engageren voor de Vlamingen. Hij besluit om de dure eden die Robrecht gezworen heeft aan het Franse leenheerschap nu wel eens in de praktijk mogen worden omgezet. De heer van Cassel wordt naar Parijs ontboden waar hij aangesteld wordt als één van de bevelhebbers van het Franse leger dat zich aan het klaarstomen is voor een inval in Vlaanderen.

23 augustus 1328: Robrecht verbrandt zijn Vlaamse ziel
Robrecht aanvaardt zijn opdracht, zweert nog een keer zijn trouw aan de koning en vertrekt met 200 kruisboogschutters naar de Vlaamse grenzen in de buurt van St.-Omer. Hij vertrouwt de zorgen over Terwael toe aan Wouter van Meetkerke. De volgende weken stromen de legers toe in de regio rond Cassel. Daar, binnen de beschermende muren, hoog bovenop de Casselberg, wachten duizenden Vlamingen om de strijd aan te gaan. Op 20 augustus komt koning Filips van Valois in hoogsteigen persoon zijn legers als opperbevelhebber vervoegen. 21 augustus 1328. Op de zondag na O.L.V.-Hemelvaart is de tijd rijp om te gaan vechten. Noem het maar een broedermoord. De vijand van Robrecht van Cassel is zijn eigen Vlaamse volk met wie hij de voorbije decennia wel en wee heeft gedeeld. Hij heeft het onmiskenbaar voorgevoelen dat hij zal sneuvelen in de komende strijd en laat zijn testament opstellen. Op dinsdag 23 augustus verbrandt Robrecht van Cassel niet alleen zowat het hele buitengebied van Sint-Winoksbergen, huizen en rijpe oogsten incluis, maar ook definitief zijn Vlaamse ziel. Mensen van alle soort en slag kijken verbijsterd toe hoe hun meester het aandurft om de hele regio, zijn eigen land notabene, in lichterlaaie te zetten. De daaropvolgende veldslag, de overmoed van Nikolaas Zannekin en de drieste steun van Robrecht aan zijn koning, zorgen voor vele duizenden doden. De cijfers van het aantal slachtoffers lopen uiteen van 6000 tot 20.000 naargelang de bronnen. Het enige relevante cijfer wordt gevonden in de lijst van 3.192 Vlaamse gesneuvelden. Allen met naam, toenaam, woonplaats en beroep. Allen mannen uit de Westhoek en het Westkwartier…

De tijd van vergelding is aangebroken
Na de gewonnen veldslag, rukken de Franse soldaten op naar de streek van Veurne, Sint-Winoksbergen, Grevelingen en al die buitengebieden van maritiem Vlaanderen. Nikolaas, de abt van ter Duinen, werpt zich aan de voeten van Filips van Valois, en vraagt om genade en vooral om de mensen te sparen. Robrecht van Cassel doet hetzelfde. Dank zij zijn meer dan actieve bijdrage aan de Franse prestigeoverwinning, heeft hij redenen van spreken en meer moreel gezag dan ooit voordien op de juiste niveaus van de Franse monarchie. Hij slaagt er in om het leed van de bevolking enigszins te verzachten. De vernietiging van de Vlaamse strijd in Cassel maakt een bruusk einde aan zes jaar rebellie. De tijd van vergelding is aangebroken. Boetes worden uitgedeeld. Eigendommen worden aangeslagen. Vonnissen worden geveld. Alle dorpen en steden in het Westkwartier betalen de tol voor hun weerspannigheid. Koninklijk commissaris Robrecht van Cassel toont zich erg actief in dit proces. Hij heeft er alle belangen bij want Filips van Valois heeft beslist dat van alle aangeslagen goederen er één derde zijn richting uitkomt. De rest wordt verdeeld tussen de graaf en de koning. Robrecht stelt Jan Dellebeke en Jan Palstre aan om overal in zijn Westkwartier de inbeslagleggingen te organiseren. Iedere familie waarvan de man iets te maken heeft met de slag van Cassel, wordt beroofd van zijn eigendommen. De vergelding gaat door zowat het hele najaar van 1328. Met daarnaast de massale onderwerping aan de Franse troon. Het volk moet door het stof voor de graaf en voor Robrecht van Cassel.

Yolant van Cassel is een doorslag van haar vader
1329. Robrecht is pas 54, maar toch breken zijn laatste levensjaren aan. De diffuse jaren van anarchie en een leven vol wisselende strijd en gekeerde kansen laten hun sporen na op zijn lijf en ziel. Zijn voorouders hebben het lang getrokken, maar Robrecht is een oude man voor zijn tijd. Hij concentreert zich op de ontelbare beleidsdaden uit die periode en op zijn familie. Maar hij kwijnt weg. Zijn prachtige buitengebieden in het Westkwartier lachen hem niet langer toe. Misschien wegen de verbijsterende herinneringen aan onrecht en verkeerde beslissingen op zijn ziel. Zijn hele leven lang is hij voor niets teruggedeinsd. Een rode draad van corruptie, verraad, machtswellust, willekeur, afrekening en moord. De zieke Robrecht van Cassel overlijdt te Waasten tijdens één van de eerste junidagen van het jaar 1331. Hij is 56 geworden en laat twee jonge kinderen na. Zijn weduwe Johanna van Bretagne laat een zwartmarmeren grafsteen bouwen in de abdij van Waasten. Daar wordt hij begraven. Op zijn grafsteen staat te lezen: ‘Chy gist Mons. Robert de Flandre, sire de Cassel, filz du comte Robert, jadis comte de Flandre, qui trespassa l’an 1331, le jour de la Trinité, et luy fist faire cette sépulture Madame Jehenne, aisnée fille au duc de Bretaigne; priez pour l’ame de ly’. In diezelfde periode sterft ook de andere verrader van het Vlaamse volk; zijn oom Jan van Namen. Robrechts zoontje Jan sterft in 1332 en dat maakt de 7-jarige Yolant tot zijn enige erfgename. Op veertien (in 1338) trouwt ze met Hendrik IV, de Bourgondische graaf van Bar met wie ze twee zonen krijgt. Yolande wordt weduwe op 20-jarige leeftijd. Het is dan al duidelijk dat ze een doorslag is van haar illustere vader: een door- en doorslecht karakter dat zich manifesteert in machtswellust, moord, arrogantie: Yolande de Verschrikkelijke. Ze ontketent de volgende decennia oorlogen, steekt ongegeneerd dorpen in brand, laat onderhandelaars en geestelijken vermoorden. De rijkeluisdochter verbrast de eigendommen van haar vader en drijft het zo ver dat ze een veroordeling oploopt als ze valse munten in omloop brengt. Meer schulden dan geld. Een woedende, maniakale, onhandelbare moeder die zelf niet aarzelt om haar kinderen in de gevangenis te gooien. Op het einde van haar leven volgt de ultieme vernedering als ze zelf achter de tralies belandt. De beruchte Yolande van Cassel sterft uiteindelijk in haar vaders zo geliefde Niepebossen op 12 december 1395.

Deze tekst is een fragment uit ‘Robert van ’t Westkwartier’. U kan het volledig verhaal lezen op http://www.westhoek.net/P1331001.htm of in deel 3 van De Kronieken van de Westhoek