Anno 1819, op de 22ste juni, in de namiddag werd door het losbranden van het grof geschut en het spelen van de beiaard de inkomst binnen onze stad aangekondigd, langs de Diksmuidepoort van hun koninklijke hoogheden Willem-Frederik-George-Lodewijk, prins van Oranje, zoon van onze koning en zijn gemalin Anna-Polowna groothertogin van Rusland, prinses van Oranje. Ze stapten af ten huize van onze heer burgemeester Charles Huyghe in de Zuidstraat, in de Zuidhoek van het Armemeisjesstraatje waar ze bezocht werden door de leden van het stadsbestuur, van de burgerlijke rechtbank, het bestuur van de godshuizen, de leden van de kamer van koophandel, enzovoort.
Nadat ze het middagmaal genomen hadden op het stadhuis zijn de prins en prinses met hun gevolg om 19u vertrokken naar Kortrijk. Voor hun aankomst in Ieper-stad waren al de huizen van de Diksmuidestraat treffelijk versierd geweest, net zoals die van de lentemarkt, de grote markt, de neermarkt, de Antwerpstraat en de Zuidstraat. Aan het vleeshuis prijkte een schilderij die het tafereel afbeeldde van de weergaloze os die hier binnen Ieper in 1679 geslacht was en die volgens dat schilderij levend 3.255 ponden had gewogen. Hun koninklijke hoogheden werden ingehaald door de muziek van de stad en door diegene van de bezetters die hen tegemoet gegaan waren tot buiten de Diksmuidepoort. Ze hadden tijdens de namiddag nog de allerschoonste krijgsoefeningen verricht op de markt, in het bijzijn van de prins die net als de prinses enorm voldaan was over de opstelling en de ontvangst van de inwoners.
Op de 22ste juni, kwam via de Diksmuidepoort in de stad de prins van Oranje met zijn gemalin Anna-Polowna van Rusland. De straten en de markt waar hij voorbijkwam waren zindelijk versierd met overal triomfpoorten en helemaal opgeschikt. Onder andere was er een triomfpoort gemaakt van linten in de Rijselstraat, aan de woonst van M. De Poorter, een fabrikant van lint. Men schat dat er wel 10.000 ellen voor gebruikt waren.
Op de 23ste juli. Tijdens de tocht van de koning door West-Vlaanderen werd hij nabij Veurne voorgesteld aan een molenaar, met name François Deschot van de gemeente Wulveringem uit het district Veurne, een man van 60 jaar oud die sedert negen jaar niet meer gegeten of gedronken had en geen ander voedsel tot zich nam door middel van een pijp die men in de keel stak en tot aan de maag bracht. Deze man was al even welvarend alsof hij zich op de gebruikelijke manier voedde. Hij was trouwens in het genot van al zijn vermogens en vader van negen kinderen, waaronder tweelingen die drie weken geleden geboren waren.
–
Uit ‘De Grote Kroniek van Ieper’ – werk in opbouw
