Alvast nog een huiveringwekkend fragment uit ‘De Grote Kroniek van Ieper’, een chronologische tocht door […]
27 maart 1916. Niemand realiseerde zich vermoedelijk meer de complete zinloosheid om verslag uit te […]
Anno 1915, op de 20ste mei. Ik had net mijn tweede bezoek aan Ieper achter […]
Anno 1915, op de 17de april, een zaterdag, werd toch nieuwe hoop gewekt. Om 19u […]
Anno 1915, op de 22ste april, begonnen de eerste obussen al om 3u naar beneden […]
Anno 1915, op de 1ste maart. Een orkaan van bommen afgeschoten in de richting van […]
Anno 1918, op de 30ste december. Op de 11de november was de wapenstilstand getekend en […]
Anno 1914, op de 7de november. De zusters van het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal vertrokken naar Poperinge. Net […]
..wat voorafging …. 26 april, maandag, St-Marcusdag. Processie in de kerk. 150 mensen aanwezig. In […]
Volgens een Ferrariskaart bezat Diksmuide in 1777 een achttal molens, waarvan een zestal op de vestingen. in 1914 waren er dat nog twee, en jammer genoeg zijn ze nu allemaal verdwenen.
1 maart 1915, dinsdag. – Heel de dag door vallen er nu en dan bommen bijna overal rond de plaats, bij Celeste Planckeel, Zweerd, Hallebast enz. maart geen op de plaats zelf.
De boom van Filips van Artevelde In die ‘Chronycke van Bachten de Kupe’ van 7 oktober 1974 ontdek ik een heel interessant artikel over de dood van Filips van Artevelde.
1 februari 1915, maandag. – Kanongeschut geweldig rond 11 uur, anders stil. De vluchtelingen die gebleven zijn worden voor de ogenblik wel gerust gelaten.
Het was in oktober 1914. Op verschillende plaatsen waren de Duitsers de Ijzer overgestoken. Alleen nog de bruggenhoofden van Diksmuide en Nieuwpoort bleven in onze macht. Nog enkele dagen en heel het front zou begeven, de Duitsers zouden de weg open hebben naar Duinkerke, Londen, Parijs.
Hier volgt het verhaal van mijn vader Jules Depuydt, die op een dag, in het […]
De toestand in Vlamertinge Iemand die in het begin van de oorlog naar Frankrijk gevlucht is en nu maar pas naar de gemeente terugkeert, kan zich moeilijk een gedacht vormen van de ellendige toestand waarin de terugkerende bevolking verkeerde na de aanval van 28 september 1918.
’t Was waar: de gendarmes stonden daar. Ze brachten de vluchtelingen onder in 2 zalen. Wij lagen in de eerste zaal. Daar brandde een grote stoof. We sliepen in rijen in ’t stro. We moesten gaan eten in ’t hospice. Drie keer per dag: ’s morgens een kom frutsop en een snee droog brood, ’s noens een kom soep – ze stonk; ’t was lijk van de schoteldoek gekookt -, ’s avonds weer een snee brood en frutsop.
Boudewijn de imperialistische trekjes geërfd van zijn voorouders. Als hij de kans krijgt om aan de oostelijke kant van de Schelde een gebied te verwerven ter grootte van zijn bezit aan de Westelijke kant, waarom zou hij dan nog twijfelen?