M’ hoort soms de menschen al ‘en keer ruttelen tegen dit en pruttelen tegen dat; en dat ze niet verstaan ’n kunnen waarom op Godswereld dat er moeten luizen bestaan en vlooien, en mieren en muggen, jandorie!
De hoogten van Terrest en van de de Kaaiaard zijn bekleed met keivelden (silex of vuursteen, koppekeien). Die silexen werden ter plaatse bewerkt, wat blijkt uit de splinters die daar lagen. Ook moeten bewerkte silexen overgebracht geworden zijn uit Henegouwen (Spiennes).
Vlaanderen, moet gij weten,was, in de jaren 600 na Christi geboorte, al eene ongelukkige streke; ’t noordwestelijke deel, langs de zee, van aan de brugge over de Reye tot aan den berg waar sint Winnock preêkte, nu Brugge en Winnocksbergen, was het al vladen, vlanden, vlademen of vlâmen, zoo men zegt, dat is uitgestrekte vlakten, bloot ende zonder houtgewas, met kreken, moeren en waterplassen ertussen, overblijfsels van de dikwijls over- en deurspoelende zee.
Ik maak kennis met geschiedschrijver Marcus van Vaernewyck. Een Gentenaar die het tussen 1518 en 1569 schopt tot bestuurder in zijn thuisstad en daar het enigszins bevreemdende manuscript ‘Historie van Belgis’ neerschrijft. Een lokale uitgever drukt de handschriften in 1829 en heeft het over een poëtische roman. Ik deel aanvankelijk die mening: zijn teksten zijn zuivere fantasie. Maar is dit zo? Mijn twijfels rispen op.
Turguncius, Morinus en Troyades trappen het af Het verhaal wordt voor het eerst pikant als […]