Ieper. Op 15 september 1377 zijn de wethouders vervangen. Kort daarop begint het gemeen zich […]
Alles is weer eens beslist boven de hoofden van het gewone volk. De situatie is […]
In de vroege morgen stapten mannen en vrouwen, jongens en meisjes, ’s zomers blootsvoets in hun klompen, naar fabriek of werkhuis, met een blauwe ‘kaffiepulle’ op de rug of in de zak.
Sinds aloude tijden is de weefnijverheid de voornaamste bron van welvaart voor de bevolking van de Roeselaarse binnenstad geweest. In de hoge middeleeuwen was de lakennijverheid in het schependom de spil waarrond zich de economische bedrijvigheid van gilden (koopliedenverenigingen) en ambachten (handwerkersverenigingen) bewoog.
De burggraaf van Dixmude is een diepgelovig man. In die tijd geloven de mensen er rotsvast in dat ze met de schenking van geld en voordelen hun hemel kunnen kopen. Diederik VIII van Dixmude doet in elk geval flink zijn best.
Arnulf de Bevere komt in 940 naar Vlaanderen
In Vlaanderen kan hij zich thuis voelen. Vlaamse graaf Arnulf I van Vlaanderen en Arnulf de Bevere zijn immers neven aan moeders kant. De vader van Arnulf I, Boudewijn II, was immers de zoon van Alfred De Grote. Beide Arnulfs hebben dus allebei dezelfde illustere grootvader. Arnulf I van Vlaanderen kan natuurlijk de ervaring die zijn neef heeft met het bouwen van burchten en versterkingen en zijn militaire expertise heel goed gebruiken. Vooral in het oogmerk van zijn strijd tegen de agressieve hertog Willem van Normandië. Arnulf de Bevere wordt op geen tijd de belangrijkste vazal van de graaf van Vlaanderen. Bij afwezigheid van de graaf, dient de Bevere het bestuur van het graafschap op zich te nemen. In ruil voor zijn expertise krijgt hij domeinen en gronden ter beschikking.