Het jaar 1382 loopt op zijn einde. Het slechte weer van het winterseizoen noodzaakt de […]
Veurne. Buiten een kwestie van feestdagen die in de weg staan van marktdagen blijft het […]
De eerste bisschop in Ieper is afkomstig uit de Kempen. Dokter Martin Boudewyn, tot dan […]
Anno 1003. In ’t begin van juny en in augustus, geschiede in Vlaenderen groote overstroomingen […]
Luther beweert dat een mens in alles zijn eigen meester moet zijn en aan niemand […]
27 mei 1567. Tijdens de nacht verrichten de hoogbaljuw, de schepenen en enkele van hun […]
Ook onderstaand fragment zal te lezen zijn in deel 10 van ‘De Kronieken van de […]
De populaire kapel van Sinte-Katherine Maar de Ieperlingen stromen in steeds groter getale toe in […]
Sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw is enorm veel veranderd in de maatschappij. […]
In het bisdom Brugge wordt Sint Medardus als patroonheilige vereerd te Eernegem. Wervik en Wijtschate. Op sommige plaatsen wordt hij voor het bekomen van schoon weer. Het volksgeloof wil namelijk dat, wanneer het op zijn feestdag regent,het dit gedurende 6 weken ononderbroken zal doen.
De wonderbare kaars van Atrecht en O.L. Vrouw van Groeninge Naast het wonderbeeld van O.L. […]
Een eerste zoontje voor Isabella van Portugal 17 januari 1431. Isabella van Portugal brengt te […]
1389. Frankrijk en Engeland sluiten een wapenstilstand van drie jaar die naderhand nog zal verlengd […]
Als een historie een keer bij de tweehonderd jaar van vader op kind, in de winterse avondstonden, rond de haard van hand tot hand overgeleverd is, ’t en zal niemand verwonderen te vernemen dat die historie hier en daar in kleinigheden gekrenkt, geschonden, en min of meer vervalst is.
Een plotselinge mare heeft als een donderslag onze stad getroffen, en heel de bevolking op striepjes gesteld. Namelijk; monseigneur heeft bevonden dat zekere gekruinde kapel(h)aan hier wonderdaden genoeg verricht heeft en dat hij daarom de volgende beslissing heeft genomen.
Zondag 30 januari 1594. In Sint-Elooi bij Voormezele hebben die van de kasselrij een nieuwe versterking opgetrokken, eigenlijk is er sprake van de heropbouw van een verloren gegane sterkte, op de wallen waar ooit de molen stond.
Al bijna acht maanden onderweg met mijn kroniek over Brugge. Voorlopig onder de naam van ‘Brugge en de Vlaanders’. Best plezierig om jullie eens voor te schotelen wat er vanmorgen uit mijn (spreekwoordelijke) pen gevloeid is…
Op een dag in mei van het jaar 1784, stapte Jan Victoor, een struise jonge man, door de Koekuitdreef. Hij had de stad Poperinge pas verlaten langs de Pottestraat en was nu in ’t open veld gekomen. Hij ging voorbij de herberg De Koekuit, waar reeds enkele voorbijgangers binnen zaten. Dit volk ging ook naar het klooster van Sint Sixtusbos, waar vandaag de inboedel verkocht werd.
Er volgt nog meer onheil voor Poperinge. Tijdens de nacht van 31 juli en 1 […]
De Carmenhoek! Hoeveel herinneringen brengt die naam ons niet in het geheugen! Herinneringen aan alle slag van mensen, gebeurtenissen en toestanden. Laten we eventjes stilstaan bij deze bladzijde geschiedenis en een ogenblik het Nieuwpoortse verleden onderzoeken.
Bij het begin van dit hoofdstuk herhalen we de eerste wetenswaardigheden over onze kerk uit de vroegste tijden:
Men vermoedt dat er al een altaar of kerk bestond in de 9de eeuw. De geciteerde kroniek vermeldt het jaar 857.
De burggraaf van Dixmude is een diepgelovig man. In die tijd geloven de mensen er rotsvast in dat ze met de schenking van geld en voordelen hun hemel kunnen kopen. Diederik VIII van Dixmude doet in elk geval flink zijn best.
Anno 1620: op de 12de juni begon men aan de oostkant van de halle te bouwen aan een nieuw werk, een wandelplaats, vanboven voorzien met zeer sterke en schone comptoiren waar de registers zouden moeten bewaard worden.
Het Hooghe is eigendom van de heer baron Gaston de Vinck Osterrieth. Na de droevige oorlogsdagen was het een van de meest vernielde en verlaten streken. Nu zijn de huizen weer grotendeels heropgebouwd net zoals de twee kastelen, het ene bewoond door heer baron Gaston de Vinck Osterrieth, het ander door zijn zoon heer baron Pierre de Vinck, burgemeester van Zillebeke.
Gust Thierry wil geen geschiedenis schrijven van een natie, maar die van burgers. Van mensen. Om dat werkelijk te doen moet je mensen als mensen bekijken. Gust volgt het spoor van wezens alsof hij oprecht bezorgd de stappen van zijn vrienden tijdens hun gevaarlijke reizen mee beleeft. Hij keert terug naar de originele bronnen en probeert de gebeurtenissen van het ver verleden ook met de ogen van toen te bekijken. Zijn voornaamste bron is een erfstuk van bisschop Gregorius van Tours.
Heerlijkheden – lenen Heel het leenroerig tijdvak berustte vooral op grondgebied en onderworpenheid van bepaalde personen tegenover hun meesters van wie ze de grond in leen kregen. De grote leenheer was de koning van Frankrijk. De graaf van Vlaanderen was zijn leenman. Hij verdeelde zijn grondbezit in heerlijkheden die op hun beurt in nog kleinere lenen verdeeld werden. Deze verdeling werd beschouwd als een soort beloning voor bewezen diensten.
Algemeen overzicht: Boitshoucke, voormaals afhankelijk van de Noordvierschare van Veurne, is een klein dorp, gelegen in Veurnambacht, tussen Pervijze en Nieuwpoort. Oudtijds droeg deze plaats de naam van Boykenshouck, zoals men leest in een pauselijke brief van Clemens III. Dit stuk behelst een naamlijst van kerken, zoals van Boykenshouck, enz., welk patroonschap^aan de abdij van Sint-Nikolaas te Veurne toebehoorde.
De mannen zijn ongewapend. Met vierduizend zijn ze. Ze houden hun handen gevouwen en dragen geen kappen en geen riemen. ‘Ils vindrent nudz pieds et sans cheinture’ lezen we in de kronieken. Nochtans is het die dag slecht en berekoud weer en hun blote voeten verzinken in de modder. Het geheel moet ongetwijfeld een hallucinante aanblik geven als de sukkelaars, sommigen onder hen sterven zelf van de koude die dag, in deze omstandigheden ootmoedig op hun knieën gaan zitten om het verdict van graaf Filips de Goede te aanhoren.
Isaak is na zijn nachtelijke vlucht gearriveerd in Ieper en dat blijkt een misrekening want hij dacht dat hij naar Gent aan het rijden was. Hoe zouden de wegen er eigenlijk uitzien aan het begin van de 12de eeuw? Ik krijg er maar geen beelden van binnen. Een verblijf in Ieper zint Isaak in elk geval niet. Hij vlucht verder naar Steenvoorde, een landbouwexploitatie in handen van zijn schoonzoon Guido. Die raadt hem aan om naar Terwaan te trekken en zich daar als monnik te vermommen. Het nieuws van zijn vlucht heeft zich echter als een lopend vuurtje verspreid en zorgt voor een ongeziene klopjacht. Het zal geen sinecure zijn om zich voor de buitenwereld verscholen te houden.
Met al die willekeur en die afpersmentaliteit is het niet moeilijk dat de moraliteit terugloopt in Ieper. De ‘God ziet u’ bordjes bestaan nog niet en de priesters hebben wel andere interesses dan de geestelijke integriteit van hun onderdanen. Er is amper sprake van nieuwe acquisities tijdens het bewind van abt Pierre. Het zijn blijkbaar moeilijke tijden voor het klooster. De Rubrum registers maken melding van een aankoop in januari 1247. Walter, de abt van Grimbergen, verkoopt aan de Ieperse proosdij alle eigendommen die zijn abdij bezit binnen de stadsmuren van Ieper. Het betreft opbrengsten van meer dan 9 pond afkomstig van verscheidene huizen in de stad en blijkbaar ook deels op de lakenhalle.