1225. Werkelijk niets blijft Johanna gespaard. In Vlaanderen ontstaat een inlandse oorlog wanneer een of […]
Levenswijsheden uit de jaren 30 Van de mensen die doen en laten wat ze willen, […]
De man die het zwijntje in het circus won en met die gelegenheid door zijn gezellin bij de familie van het beestje gerekend werd, heeft zondag laatstleden op die goede kans nogal menig glaasje geledigd.
Hij is al zo subtiel lijk e vliegende brieke.
Ze heeft meer roempels dan ’t gat van nen olifant.
E’n is zo verward lijk Adam up moedertjesdag.
E’n is o zo nerveus lijk nen kalkoen up kerstdag.
Sieljadoine werd en wordt nog gebruikt te lande tegen worten (wratten op handen en vingers). Men nam een stengel sieljadoine, brak die af en streek het bruingele melkachtig sap op de worten, driemaal daags.
Na een lange sneeuw- of vorstperiode is de dooi welkom: “me liggen met den dooi”. Maar dat kan ook ironisch in de zomer worden gezegd, om op het minder welkome van de regen te wijzen. De vieze papperige brij van half gesmolten sneeuw doet ons van “ne vuilen dooi” spreken, maar als de dooi zich niet doorzet, hebben we het over “nen (h)alven dooi”. Immers, “nen dooi zonder regen en win(d), en e(s) nie weer(d) dat ie begin(t)”.
Zo duiken we het jaar 1385 binnen waar er onmiddellijk sprake is van een grote vondst in de Boterstraat. Er zal een nieuw stenen huis gebouwd worden en bij het verwijderen van oude funderingen wordt een marmeren trap blootgelegd die de ongetwijfeld verbaasde bouwvakkers leidt naar een gewelfde kelder die geschraagd wordt door 6 pilaren, ook al van marmer.
Alidoor Savooie wos garde gerocht te Diksmuude. ’t En wos niet deur zijn groote slimmigheid, […]