Smerige woorden ku’j niet ongedaan moaken. – ’t Is toch wel wreed dat de letter […]
De maniere waarop we onze dagen vullen is dezelfste maniere lijk dat we ons leven […]
Toen, 40 à 50 jaar geleden (in de jaren 30-40), een blijde gebeurtenis zich aankondigde stak de toekomstige moeder al vroeg haar licht op bij een plaatselijke vroedvrouw. Het werd als een natuurlijke gebeurtenis beschouwd en normaal verwachtte men een natuurlijke afloop.
Het is gie zelve die d’n boek van joen leven schrijft.
Lacht e kee: ’t verbeetert de weirde van joen oanzichte!
Ne zot en zijn geld zijn rap were weg.