‘De volksgeneeskunde is zo oud als de mensheid, zij spruit voort uit het ingeboren streven naar zelfbehoud. De eerste vorm van geneeskunde was deze waarin de mens zijn heil zocht in geneesmiddelen, die hij meende te vinden in de natuur en in de bovennatuur, in het bijgeloof.
Een vrouw kan de koorts kwijt geraken door haar kouseband aan een boom of aan het traliewerk van een kapel te binden en dan zonder omzien op de loop te gaan (de koorts afbinden).
De middelen om den snik te keere te gaan zijn velerhande en onder die middelen bestaan bij ’t volk de volgende:
– een klont suiker eten in azijn gedoopt – vrees aanjagen – duim en kleine vinger in de vuist knellen – een mes tusschen de tanden houden en niet verademen – de pols spalken en den asem ophouden – den snikker onverwachts een kaaksmete geven – een glas water traagzaam uitdrinken en de neusgaten stoppen,