Iedereen lag te beven in zijn bed de kinderen weenden, de mannen vreesden het ergste, de vrouwen dachten aan het einde van de wereld of op zijn minst aan een nieuwe aardbeving. In vele huizen bad men luidop paternoster op paternoster. Intussen waaide en stormde het voort en in de herfstmorgen kwam af en toe de maan akelig uit de vluchtende wolken te voorschijn en maakte het tafereel nog luguberder.