wat voorafging….. Anno 1915, op de 25ste april, herbegonnen de verschrikkingen. Een Duits vliegtuig vloog […]
Hoe dikker ’t gat hoe groater de broek. Ge moet uplett’n van ’t achterste van […]
Gelijken aan Het is een kuiken van de oude haan. ’t Iz e kieëk’n van […]
Kermisherinneringen uit het Wervik van 1912 Het is kermisavond! De lucht pronkt. Een schof van […]
De opvoeding der dochters Het is wel van zeer groot belang dat de dochters een […]
Hier verkoopt men pijpen;
kleene stelen
maar grote stelen meer..
Ooit had ik dochters van hetzelfde blond
als jij, maar eerst met haartjes van zwart garen toen
ze eenmaal hij mij kwamen. Daar zaten witte vlokjes in
Ieper, de 13de januari 1887, dus ruim een maand geleden, speelden, volgens het schijnt, in het klooster der Zwarte Zusters alhier, enige kinderen gans alleen in een bovenkamer rond een open vuur.
Petrus Vraeghe, Pier Paelinck in de wandelinge, was de jongste uit een bende van acht. Broers en zusters waren allemaal uitgetrouwd en voor hun eigen.
Komen de doden terug of niet? Volgens sommige zegspersonen moet er blijkbaar een onderscheid gemaakt worden tussen vroeger en nu: ‘… vroeger moesten de zielkens die kwaad gedaan hadden werekeren, nu blijven ze in ’t vagevier om uit te boeten. Maar in den tijd kwamen ze al were’.
De eigenlijke mulder is in de stiel geboren; het vak wordt overgeërfd van vader tot zoon.
Van Hauwaert was in Vlaanderen wereldberoemd. Hij werd in ’t putje van den winter geboren in 1883, te Moorslede. Zijn vader was een arme werkman en hun huisje was maar een hutje. Cyriel gaf het later den plechtige naam van ‘Villa Van Hauwaert’.
Tijd heeft een geur
ik heb hem zelf
geroken toen mijn vader
het liet zien
Ik zien Cassel op ’n berg van ’n venster van men huus
T’ is lyk een kleen eiland in ’t middel van de zee
Weet je hoe de spiegel ontdekt werd? Luister! Ik heb het vernomen van een oud, oud paterke die er voorzeker niet zou om liegen!
De koe is een dier op vier poten
Ze heeft horens om te stoten
En een staart van achteraan
Om naar de vliegen te slaan.
Op de Coin Perdu was er een klein hofstedetje en wij zijn daar op gegaan, in plaats van die heks, Fidelia Lambrey, die daar voordien woonde. Mijn vader heeft dat overgenomen van die heks. Ik was toen twaalf Jaar oud. Zo in 1903. We woonden vroeger op de Zwarte Molen.
Ik zal die zondagmiddag met mijn vader
op wandel door het land niet licht vergeten
al is het vijftig jaar en méér geleden,
zo dicht bij hem als bijna nooit meer later.
We hebben allemaal onze eigen tijd op aarde. Ofwel zijn we nu volop aan de gang met ons leven, ofwel is dat al voorbij. De generaties komen en gaan. Van vader en moeder op zoon of dochter. Ze veranderen al sinds mensenheugenis zowat om de 25 jaar. Elke 25 jaar staat nieuw jong geweld klaar om de fakkel over te nemen en een stuk leven voor zich te maken. Het resultaat van al die voorbije generaties noemen we ‘geschiedenis’. Wat is er allemaal geschied in die vele vorige levens?