Toverpraktijken in Kaaskerke

De ‘eerste lezing’ van mijn deel 10 loopt stilaan op zijn einde. Deze week staat Diksmuide op mijn programma. Even een fragmentje lezen? Met plezier!

Het leven in Diksmuide kreunt dan al ernstig onder de bezetting van Spaanse en Duitse soldaten van wie de bevolking veel te lijden heeft. De inquisitie blijft ongenadig voor allen die het aandurven om promotie te voeren voor de geuzengodsdienst, de calvinisten durven het aan om te preken in zowat heel Vlaanderen en om zelfs de katholieken uit hun eigen kerken te verdringen.

Vreemd genoeg zwijgt de schrijver over de coup van Willem van Oranje en de Gentenaars die deze toestanden in de hand werken. In Diksmuide worden de katholieke diensten in de hoofdkerk opgeschort en gaan die nu door in het begijnhof, in het gasthuis en zelfs in privéwoningen van burgers.

Dat gebeurt vermoedelijk na een incident tijdens de hoogmis opgedragen door pastoor Wouters. Terwijl de stedelingen lustig aan het zingen zijn worden ze plotseling getrakteerd op een regen van stenen door de ramen van de kerk en moeten de gelovigen op de vlucht slaan. Vanaf het jaar 1583 is er in Vlaanderen enkel nog sprake van calvinistische sermoenen en lijken de katholieke missen uit beeld verdwenen. Ik zou het eerder omschrijven als weggepest. Nu ja, ik kan niet ontkennen dat de helft van de bewoners in 1579 al dweept met de hervormde leer. Dat staat te lezen in de stadsrekeningen. Diksmuide beschikt nu over twee predikanten. De eerste is broeder Willem van Roermond, een monnik die getrouwd is met een non die haar kap over de haag gooide. En daarnaast is er sprake van lekenbroeder Van Ost, de zoon van een timmerman. Vermoedelijk zal dat wel niet Jozef zijn. Deze twee predikanten zullen de volgende jaren nog opvolgers krijgen waardoor Robert Pieters durft concluderen dat Diksmuide in die dagen zeker ketters is.

Het godsdienstfanatisme blijft wel voortduren. Het zijn niet langer de ketters maar veelal ongelukkigen die door het bijgelovig volk beschuldigd worden van toverij. Volgens de krant ‘La Flandre’ uit 1875 zouden er in Diksmuide tijdens de periode 1580-1660 maar liefst 16 tovenaars en 21 tovenaressen en 3 godsdienstlasteraars ter dood zijn gebracht.

De schrijver vindt dat flink overdreven cijfers maar kan natuurlijk niet om de vaststelling heen dat het mensdom in zake bijgeloof nog niet veel vooruitgang heeft geboekt. Hij acht het hoe dan ook zijn plicht om te schrijven over één van de heksenprocessen waarvan de onpartijdigheid van de geschriften niet te betwisten is. Hij puurt zijn gegevens uit het sententieboek van 24 juli 1596 waarbij baljuw François Van de Meeren de van toverij verdachte Thaene Shaecens, weduwe van Hendrik De Haeze voor zich krijgt.

Because of their brilliant golden color, they are flashy for parades, rodeos, and other events and add a touch of elegance to any traditional riding event (plus, their coat matches any blanket tadalafil india 20mg or clothing colors you choose to wear!). On the other hand by using the coupon code you can get the medication in discounted rates as well as care for the following conditions: flat feet, plantar warts, heel pain, ingrown toenails, hammer toes, fungal nail disease and other more feet conditions. argenine argenine If ever there’s order levitra online a substance in the body that reflects how healthy a person is, just knowing that they’re in good condition indicates they must have a good. This sexual disorder completely destroys a man’s intimate viagra 20mg life and eventually affects his marital relationship. Do not use any drinks or alcohol as it may cause severe health damage.* Take a proper cure to their problem. generic levitra online

Shaecens is 78 jaar, poorteres van Diksmuide en geboren in Kaaskerke. Het gerecht beticht de vrouw ervan dat ze al meer dan 25 jaar afgestapt is van haar geloof toen ze aanhanger werd van de duivel in de hel. Die had zich voorgedaan als een mannelijke, in het zwart geklede gedaante. Ze had als verzekering van haar trouw aan de duivel hem een geschenk gegeven in de vorm van een zwart levend hennetje dat ze vooraf op de markt had gekocht.

Met de belofte dat ze voortaan alles voor hem zou doen wat hij ook maar begeerde. Dat gebeurde in haar woning in Kaaskerke en sindsdien had ze zich al diverse keren vertoond in de gedaante van een zwarte hond. En in plaats van zich op de achtergrond te houden en haar medemensen niet te hinderen of te beschadigen in hun lichaam, vruchten, beesten en zuivel, had ze integendeel volhard in het kwaad.

Haar toverpraktijken leerde ze aan een vrouw genaamd Maeyken, de 40-jarige weduwe van Cornelis Vervaert. Ze maakte gebruik van een soort poeder, een beetje zoals buskruit welke ze aankochten bij een boosaardige man, een zekere Maerten. Ze vonden er niets beter op dan dat poeder af en toe rond te strooien in de weiden. De beesten die daar op rondliepen begonnen dan te zwellen en af te takelen.

Onder andere de koeien van Jan Elyas, burgemeester Adriaen Van Middelem, Jan Warkin en nog wel meer andere mensen van de stad. Daar hield Shaecens het niet bij. Ze had Maeken, de oudste dochter van Jan Oudolf, langdurig gekweld met een muntstuk van een gulden. Idem dito met de vrouw van Jan Peper. En daar houdt de beschuldiging niet op.

Ze had haar toverkunsten ook geleerd aan Lyne De Keysere en aan Calle d’Oosterlinck en aan andere samenzweersters. Ze voerden abominabele zaken uit die ongetwijfeld Gods gramschap zouden opwekken. De aanklacht vermeldt expliciet dat de beschuldiging er gekomen is na het aanbrengen van pijn zowel binnen als buiten haar lichaam.

De vierschaar veroordeelt Thaene Shaecens om aan een staak gebonden de vuurdood te ondergaan. Uit respect voor haar ouderdom zal men haar wel preventief wurgen. Na de brandstapel zal haar lijk opgehangen worden aan een galg buiten de stad, als voorbeeld voor anderen. Al haar eigendommen worden geconfisqueerd.