‘Van o je sprikt je moend gaat open’ – Al uw verlangens worden schijnbaar ingewilligd.
‘ ’t Is oed vuul’ – Oud nieuws dat terug wordt opgerakeld.
‘ ’t Is è schete in è netzak’ – De zaak wordt deerlijk opgeschroefd.
Gewoonlijk beseft een persoon die in gezelschap het hoge woord voert, niet hoe hij de anderen verveelt. Kwaadsprekerij sticht veel onheil.
‘Ze klappen achter ze rik’ – Kwaad spreken over een afwezig persoon.
‘ ‘z Ed è mule van lintches’ – Gezegde dat duidt op een vrouwspersoon die met de mond haar mannetje kan staan. Variant:
‘ ‘z Is op n’heur toenge nie evollen’.
‘Hoe meêr da ‘j in è stroent roert, hoe meêr <latten stienkt’ – Haal geen oude koeien uit de gracht.
‘E ried op de toenge’ – Er wordt over hem geroddeld.
‘ ’t Beêche ed olleêne mode sprake te kort’, orakelde madamtje Pil wanneer ze over haar hondje sprak.
‘ ’t Is lik è bobienne die oflopt’ – Onopho_udend babbelen. Van een mooiprater wordt gezegd:
‘E ku klappen lik è n’avokoat’.
‘Dat de Fransman ol da verlooren Vlams most èn’ – Gezegde over iemand die gewonnen, verloren, onzin uitkraamt. Variant:
‘E zwoatelt van ’tvoaderland weg’.
‘Woa dat er rook is, is ’ter vier’, zei Modest Bril en hij stak de stoof aan met zijn tabaksblaze.
‘Je sprikt likè boek, je go nog letters schîetten’. Spottend gezegd tot een persoon die het wat al te mooi kan uitleggen.
Iets vertellen ‘in bitches en stikches’ is iets aarzelend uiteenzetten.
‘Van o je sprikt je moend gaat open’ – Al uw verlangens worden schijnbaar ingewilligd.
‘ ’t Is oed vuul’ – Oud nieuws dat terug wordt opgerakeld.
‘ ’t Is è schete in è netzak’ – De zaak wordt deerlijk opgeschroefd.
Variant: ‘Ze maken van è schete è dunderslag’.
‘ ’t Brandt op ze toenge’ – Hij kan een geheim moeilijk verzwijgen.
‘E stampt et in mi handen en voeten’ – Het wordt hem omslachtig uitgelegd.
Variant:
‘E leg het uut mi kanten en boetten’.
‘Hoe gaat mi de kwêek ? ‘, is vaak de aanleiding om een babbeltje te slaan.
‘ ’t Is è heel vertellement’ – Het wordt een uitvoerig gesprek.
Wanneer twee personen hetzelfde onderwerp willen aansnijden, zegt men:
‘We gon nog te goare wien (wijn) drienken’.
Een spraakzaam persoon die over zijn woorden struikelt:
‘Go ze toenge verstuiken’.
‘Iedereen kent ze n’eigen zot’ – Gezegde onder de klappeien gebruikt, wanneer het mansvolk ter sprake komt.
‘ ’t Is lul in zakches’ – Het is flauwe praat.
Variant:
‘ ’t Is zeêver in pakches’.
‘E n’is nie vele van zegs’ – Hij is een zwijgzaam mens. Varianten:
‘d’ Er komt gin sprik uut’. ‘E n’è ze toenge verlàoren’. ”t Is stommen ambacht’.
‘ ’t Ligt op ze levere’ – Hij dient zijn hart te luchten. Variant:
‘ E moe ze gal uutspugen’.
‘ Vizzeloars Zîe’n vuloars’. Fluisteraars zijn kwaadsprekers.
–
Uit ‘Snippers uit de Veurnse volksmond’ van Albert Dawyndt (1982)
