Rond het jaar 420 zijn de Salische Franken onder leiding van hun koning Pharamond onze regionen binnengevallen. In 428, na het overlijden van Pharamond, wordt de unie van de Belgen met de Franken voltrokken. Zijn opvolgers Clodion, Meroveus en Childerik en Clovis zullen uiteindelijk de ooit zo machtige Romeinen helemaal uit onze contreien verdrijven. In 496 wordt Clovis te Reims gedoopt tot christene.
Na Clovis’ dood wordt zijn uitgestrekte Gallische rijk onder zijn zonen verdeeld. Het westelijk deel van België, van de Schelde tot aan de Noordzee wordt geërfd door Clotarius, die later na de dood van zijn broers, opnieuw de monarch zal worden over het hele rijk. Hij wordt opgevolgd door Chilperik en Clotarius II.
Vlaanderen, aanvankelijk het land van de Menapiërs genoemd, bestond voordien enkel uit het gebied dat later “Het Brugse Vrije” zal genoemd worden. Stilaan worden de aangrenzende gebieden bij “Het Brugse Vrije” gevoegd en ontstaat het graafschap Vlaanderen.
De oorsprong van de naam “Vlaanderen” is onbekend. De heilige Ondouenus maakt voor de eerste keer gewag van de naam in de 7de eeuw. Het graafschap Vlaanderen wordt aanvankelijk bestuurd door woudmeesters die de naam “forestier” dragen. De forestiers zijn aangesteld door hun opperleenheren die in Frankijk de scepter zwaaien.
De eerste forestier is Liederik De Buck. Daar hebben de oude kronieken het uitgebreid over. Tijdens de vierde en vijfde eeuw verkeert de landstreek van de Menapiërs en de Morinen in een gevaarlijk vacuüm waarbij het zonder enige vorm van bestuur verder evolueert tot een woest, gevaarlijk en onveilig gebied. De door de Romeinen ingevoerde wetten en reglementen worden al lang niet meer gerespecteerd. Er is maar één wet die telt: die van de sterkste. Vlaanderen stikt letterlijk en figuurlijk onder de aanwezigheid van dieven en moordenaars.
Clotarius probeert wel iets te doen aan die barbaarse toestanden, maar de bestuurders die hij naar Vlaanderen stuurt staan machteloos. Uiteindelijk wordt Liederik, een dappere heer aan het hof van Clotarius naar Vlaanderen gestuurd. Hij wordt Liederik de Buck genoemd, een naam die verwijst naar zijn versterkte burcht “Lyle le Buck” gelegen op de plaats waar later Rijssel zal worden gebouwd en waar men volgens enkele schrijvers nog steeds de overblijfselen van dat oude slot kan terugvinden.
Liederik I (622). Liederik krijgt de titel van “forestier” en zet alles op alles om de streek van het gespuis te zuiveren. Hij slaagt grotendeels in zijn opzet en in het jaar 634 is er een relatieve rust en veiligheid teruggekeerd in het land. Hij treedt in het huwelijk met Richilde, de zuster van Dagobertus en dochter van de koning van Frankrijk Clotarius II. Zo verwerft hij het bestuur over onder meer Artois, Vermandois en Picardië.
Tijdens zijn leven sticht Liederik veel kerken en kapellen, onder andere in Brugstock, nu Brugge, waar hij de kerk van St.-Donaas opricht. De eerste forestier Liederik sterft op 92 jarige leeftijd nadat hij Vlaanderen 52 jaar als woudmeester heeft bestuurd. Hij wordt in 678 in de Sint-Pieterskerk van het Noord-Franse Aire-sur-la-Lys (Ariën) begraven.
Antonius (678). Na de dood van Liederik wordt zijn tweede zoon Antonius forestier van Vlaanderen. De appel is vrij ver van de boom gevallen want Antonius is een slordige en zorgeloze woudmeester. Al vrij vlug neemt de onveiligheid toe in Vlaanderen. Tot overmaat van ramp vallen de Goten, Hunnen en Vandalen nogmaals het land binnen. Het wordt een “walk over” want nergens ontmoeten de benden enige vorm van weerstand.
Dit is een fragment uit Boek 2 van De Grote Kronieken van de Westhoek
