Zelve en hêt paster Malfait dat niet meugen beleven,
Veel te vroeg hêt ie zijn stik aan zijnen Baas moeten geven.
Ondertussen moên me toch constateren, me kun’ d’er niet van zwijgen,
Dat dat geloove van vroeger niet kapot es te krijgen.
Het smeult, hêt die paster met zijne moto oes laten verstaan,
Het smeult … en de vlamme gaat er wel weere deure slaan.
–
Zelve en hêt paster Malfait dat niet meugen beleven,
Veel te vroeg hêt ie zijn stik aan zijnen Baas moeten geven.
Zijnen Grooten Baas, waarvooren dat die stoere, in ’t leer gedraaide Fritten,
Nog alle dage voor zijn bedde ip zijn kniên ging gaan zitten.
–
Rostvast gelooven … en d’ervooren uit durven kommen,
Ook a-t-ie in ‘r leer ip zijne moto zat te brommen.
Ook en surrout a-t-ie voor de jeugd ip de bresse ging staan,
Voor die godvergeten jeugd, in massa olijk naar zijn begravinge gegaan!!!…
–
In ‘r geloove hên hoogten en leegten al altijd bestaan,
Hoe stijf dat den antichrist ook zijn beste hê gedaan.
Ongeloof.. .. biegeloof… nieuw geloof… nieuwe pratijken …
Van alles weird er geprobeerd om de waarheid t’ontwijken.
–
Ook in Rusland hên ze geprobeerd daar een voorbeeld van te geven:
Met Stalin en Kroestjov: geene God meer in ’t leven;
Dat paradijs gingen ze zelve wel hier ip eirde verwekken,
Zonder God gingen ze wel huldre plan bleuven trekken!
–
Ook die menschen hên een stapke ton weere moeten keeren,
Om niet voor altijd en voorgoed in den afgrond te sleeren.
En a’n ze nu, machteloos bie een rampe, bulder herre voelen breken,
Zijn ze den eersten om voor huldre God weere een keirse t’ontsteken.
–
Ook jonge menschen zien weer in dat ’t niet alles belooft,
A’j alles laat schieten en in niks meer gelooft.
Dat ne weireld, die niks van hierboven of hierachter verwacht,
Ook niet en gêft lijk dat ’t vele hàn gedacht.
….
Omer Quartier in ‘Kuurnse perikels’.
Ik had het genoegen Freddy Malfait te leren kennen tijdens mijn puberjaren in het college te Ieper. Een strenge, jonge, fiere en zwartgeklede man en priester. Voor ons leek hij op ‘Zorro’ en zo noemden we hem ook. Hoeveel leerlingen heeft Zorro niet leren boksen?
Van Freddy Malfait zitten twee herinneringen voor altijd in mijn ziel gegrift. Zijn indrukwekkende les over persoonlijkheid, hij hamerde er op dat we persoonlijkheid moesten kweken, dat dit heel belangrijk was in ons leven. Dan heb ik mijn oren wagenwijd opengezet en zijn enthousiasme en wijze raad geabsorbeerd zo goed en kwaad als ik kon.
Mijn tweede onuitwisbare herinnering dateert van kort na de dood van mijn enige zus, nadat ze verongelukte in 1973. Ik was toen zelf zeventien, zij negentien. De warmte en de troost die Freddy Malfait toen gegeven heeft aan ons allen zal ik nooit vergeten. Sindsdien heeft deze man een vaste stek in mijn hart.
Vandaar ook dat ik hier in mijn kronieken toch graag even een plaatsje geef aan ‘Zorro’.
