Door het feit dat sommige van onze oude maten onder Engelse invloed op de wereldmarkt bleven gelden, horen we nog wel ‘ns spreken van: ‘ ’n kwartje (duime); nen (h)alven duime; drie k(w)art, vuf k(w)art, zes k(w)art; nen dume en (h)alf; teure, (h)aal ne pak nagels, tweeduims; slaat er liever nen tweeduimer in; ne voe(t) langk; ’n voetje bree(d) ; zes voeten verre ; j’ e( s) daar alle vuuf voete(n) gezet; g’ ê gij nog ’n voetje vooren ; tegen toen me liggen al lange zes voeten onder d’eerde; a’je ’n voetje gif je pakt ’n schree; es ’t juste? ‘