De mensen aldaar wisten toen wat een ezel waard was en wat een ezel kon. Jaren en jaren ver was de ezel, aldaar, het trek- en lastdier van garnaalkruiers en van hoveniers. De garnaalkruiers gingen met hun ezeltje de zeevette halen op het strand of aan de haven van Nieupoort; de hoveniers voerden met hun ezeltjes hun groenten naar de markten van Oostende, Nieuwpoort, Veurne en Diksmuide. De groenten van Lombardsijde waren verre en naar bekend, en de vroege duinaardappels zijn tegenwoordig nog geprezen.