De grote ezels van Lombardsijde

‘Geen markten zonder ezels!’ G.P.B. hoorde die spreuk te Lombardsijde met de betekenis: in gelijk welke vergadering worden dommigheden uitgemeten en uitgekraamd.

Deze spreuk heeft ook nog een andere betekenis, nl.: op alle markten zijn er stijfhoofdigen, die in een koopmanschap niet willen lossen en, in den tijd, op een half frankske per beeste bleven steken.

Taai en koppig als een ezel! Dat deze spreuk voornamelijk te Lombardsijde in gebruik was, en ook wel elders in den Westhoek, moet niemand verwonderen. Immers een zeventigtal jaren geleden was Lombardsijde een echt …ezeldorp. In den werkelijke zin van het woord zelf genomen, natuurlijk. En de driehoek tusschen Lombardsijde-Nieuwpoort-Oostduinkerke was een echt kweekoord van ezels.

De mensen aldaar wisten toen wat een ezel waard was en wat een ezel kon. Jaren en jaren ver was de ezel, aldaar, het trek- en lastdier van garnaalkruiers en van hoveniers. De garnaalkruiers gingen met hun ezeltje de zeevette halen op het strand of aan de haven van Nieupoort; de hoveniers voerden met hun ezeltjes hun groenten naar de markten van Oostende, Nieuwpoort, Veurne en Diksmuide. De groenten van Lombardsijde waren verre en naar bekend, en de vroege duinaardappels zijn tegenwoordig nog geprezen.

In zijn Parochieboek van Lombardzyde (1866) stipt kannunik Tanghe aan dat Lombardsijde, alsdan, slechts twee peerdeboeren telde. Maar er waren wel vijftig en meer ezelboertjes.

Heden gaan we peerdewedstrijden bewonderen: toenmaals liepen de mensen van de streek een uur ver om …ezelwedstrijden bij te wonen. In September 1871 had er o.m. een ‘monsterezelwedstrijd’ plaats nabij ‘De Meyboom’, een landelijke herberg-boerderij gelegen halfwege Nieuwpoort en Nieuwpoort-Bad.

De hoveniers van de stad Nieuwpoort (die toen 35 ezelboertjes telde), de vissers van Groenendijk, Oostduinkerke en Koksijde, de hoveniers van Lombardsijde, trokken er met honderden ezels naartoe. Lombardsijde behaalde er den eerste prijs voor de ‘luisterrijkste intrede met 74 ezels’.

Ook de eerste prijs voor den ‘schoonsten ezel’ en de prijs in den ‘monsterezelloop’ werden door Lombardsijdenaars weggekaapt. Dit staat altemaal vermeld in het plaatselijk weekblad van Nieupoort uit dien tijd, met allerhande pittige bijzonderheden beschreven.

Today, kamagra tablets are widely recommended drug for this condition. levitra professional cheapest tadalfil and sidenafil at times. However, you need to stop using it once you have symptoms associated with cialis generic usa a urologic disorder. Right after Penguin was released in public, many cited examples of odd results based on this 50mg sildenafil generic anti-spam algorithm. A pomegranate is the powerhouse of nutrition as it has rx tadalafil antioxidant, antibacterial and anticancer properties.

Omstreeks 1900 werden te Nieuwpoort, op de kermisdagen van St. Jan, nog ezelkoersen gegeven, tusschen de eeuwenoude kastanjeboomen van de Westlaan. Daar hebben we ezels kunnen zien die door niets te bewegen waren, zelfs niet door ’t gebruik van peper onder den steert en door ’t draaien van de steert zelf!

Deze ezeltjes dienden ook nog voor andere doeleinden. De vissers die nogal veraf woonden, gingen met hun gezin in bedevaart naar O.L. Vrouw van Lombardsijde, met de ezelkar. En om, gedurende de goddelijke diensten, al die beestjes koest en stil te houden, had men de kerkhofmuur vol grote haken en krammen geslagen, waaraan de bedevaarders hun langoortjes vastbonden.

Ezels hebben een taai leven. Om te sterven, moet een ezel zich verhangen! De ezels van de Westkust hebben de traditie in eere gehouden, het lang leven namelijk, want tot in 1914 trof men ze nog zowat overal aan. Althans op de stranden van de badplaatsen in den Westhoek, waar ze ten slotte strandezels werden om de zomerse verlofgangers een ritje langs de zee, en deugd en pret aan kleine en grote kinderen te bezorgen.

In een van mijn aantekeningen vind ik dat kanunnik Duclos ook de Lombardsijdse ezels kende. In 1880 diende hij heer Nolet de Brauwere van antwoord in een pennestrijd over taalparticularisme. Hij schreef toen: ‘Nolet kan geen ezels meer zien of horen. Van Kuurne of Lombardsijde kan hij niet wezen.’

Kuurne bezat dan ook een ezelprivilege. Wellicht nog andere dorpen of gewesten?

Kuurne is, in West-Vlaanderen, de algemeen bekende en erkende ‘ezelparochie’. Bissegem maakt ook wel aanspraak op die naam, doch eerder op papier – niet in den volksmond. Elders bij de kust zijn Wenduine en Lissewege bekend als prochie van ‘Ezelboeren’; ’t is daar een ‘Ezelstreek’ om dezelfde redenen als Lombardsijde: kleine boertjes die hun groenten op ezels naar de Blankenbergsche markt brachten, en later ook hun langoor aan de badgasten verhuurden.

B. in Biekorf. Jaargang 48 (1947)