2 mei 1382. Het volksleger van Filips van Artevelde laat Gent achter zich. Naast brood en wijn voeren ze 300 stukken grof geschut met zich mee. De rest van de inwoners duimt fanatiek en krampachtig voor een goede afloop van de missie. Bij valavond slaan de Gentenaars hun kamp op te Beverhout, een soort veld naast een moeras, op de grens tussen Beernem, Oostkamp en Oedelem. ’s Anderendaags laat Artevelde zeven altaren oprichten. Evenveel paters-recolletten houden er een misviering. De Gentenaars biechten en verzoenen zich met God. Als voorbereiding voor een nakende dood. De paters vertellen hen dat ze op God moeten vertrouwen. Artevelde plaatst ook nog zijn woordje, de rest van het brood en de wijn geraakt verdeeld. En dan is het tijd om zich in slagorde op te stellen.
En wat gebeurt er ondertussen in Brugge? Hier is op zaterdag 3 mei de heilig bloed processie aan het uitgaan. Tijdens deze processie krijgt de graaf het nieuws te horen dat die van Gent hun kamp hebben opgeslagen aan het Beverhoutsveld. Lodewijk reageert spottend, die dwaze Gentenaars kiezen nu plots zelf voor hun eigen snelle ondergang. Hij stuurt er enkele spionnen op af en die keren terug met het nieuws dat het Gents leger zich beschut houdt tussen karren aan de voorkant en het moeras aan de achterzijde. De processie gaat ondertussen doodgewoon verder.
Na de middag van deze feestdag verzoeken de Bruggelingen aan hun graaf of ze nu naar Beverhoutsveld mogen trekken om hun vijanden te gaan bevechten. Niemand twijfelt aan de overwinning. Gouverneur Heylaert Van Poucke, een dappere en verstandige ridder is geen voorstander van een Brugse aanval. Binnen de vier dagen zullen de Gentenaars vanzelf vergaan van de honger. Het enige wat ze ondertussen kunnen doen is te beginnen aan de bestorming van de stadsmuren en die kunnen ze hier eenvoudig afslaan. En als de Bruggelingen dan absoluut willen vechten dan moeten ze wachten tot morgen. Het is tenslotte een heilige dag en de meeste Bruggelingen zijn al serieus boven hun theewater. De edellieden volgen de gouverneur in zijn wijze raad.
Maar de poorters zijn niet te houden, ze staan zo zot als een achterdeur om die dwaze Gentenaars te gaan bespringen. Hele benden burgers gaan er nu op af, ordeloos en zonder bevelhebbers, met de volle overtuiging om die van Gent een lesje te leren. Het tegendeel is natuurlijk waar: het zijn die impulsieve Bruggelingen die serieus op hun doos zullen krijgen. De hele toestand dwingt de graaf nu wel tot onmiddellijke actie. De ijver van de Bruggelingen om zich te wreken op hun buren kan hij niet langer in toom houden. In de vooravond vertrekt een leger van 800 edellieden en 30.000 voetgangers weg uit de stad. Elk advies om te wachten tot morgen wordt door de Bruggelingen weggehoond. De beenhouwers, visverkopers, makelaars en peltiers (bontwerkers) tonen zich het fanatiekst. Binnen het uur zal de vijand verslagen zijn. Daarop geeft de graaf het bevel om het kanon af te vuren en de aanval te lanceren.
De halfdronken Bruggelingen hebben duidelijk de leepheid van Artevelde onderschat. Die heeft zijn leger zodanig opgesteld dat ze de zon in de rug hebben en de tegenstander de laagstaande zon in de ogen. Hijzelf geeft het teken ten aanval, ‘Gent! Gent!’ roept hij, 300 verscholen kanonnen vuren nu gelijktijdig hun projectielen af op de ongetwijfeld verbaasde Bruggelingen. De honderden vuurmonden zaaien dood en verderf bij de tegenstanders. Het eerste schot slaat direct een opening in de Brugse rangen, die meteen rechtsomkeer willen maken.
Een charge in gesloten gelederen verbijstert de Brugse poorters nog meer. De Gentenaars boren zich in het grafelijk leger en zorgen er voor grote wanorde en chaos. Ze bespringen de vijand van twee zijden en doden al diegenen die niet tijdig kunnen vluchten. Heylaert van Poucke biedt met zijn legerbende nog hevig weerstand in de omgeving van Assebroek, maar hij wordt samen met velen van zijn volk gedood. De graaf heeft natuurlijk al door dat het hier helemaal verkeerd loopt en keert in zeven haasten terug naar Brugge. Geflankeerd door zowat 40 edellieden.
De wachters aan de stadspoorten krijgen de opdracht om al de vluchtende Bruggelingen naar de grote markt door te verwijzen. Daar zal de reorganisatie plaatsgrijpen om van hieruit de stad te bewaren. Lodewijks bevel heeft niet de minste zin, de aanstormende Gentenaars komen haast gelijktijdig als de vluchtende burgers in de stad Brugge gerend. Ze maken zich meester van de stad en doden iedereen die weerstand biedt. De Brugse smeden, wevers en volders die het succes van de Gentenaars bemerken haasten zich rond 21u naar de markt om de overwinnaars te groeten en zich bij hen aan te sluiten. Dat gebeurt op bevel van hun aanvoerder Simon Cokermoes.
Bij het intreden van de duisternis gooit de graaf zijn laatste troeven op tafel. Hij verlaat zijn kasteel te Brugge, in het gezelschap van enkele ridders en een bende gewapende mannen, allemaal met fakkels en toortsen. Ze stappen door de St-Amandstraat richting markt waar ze hopen de Gentenaars te verrassen. Van een surprise zal er geen sprake zijn, Artevelde is al op de hoogte en gaat er met zijn manschappen zelf op af. Wanneer Lodewijk de bende (met onder hen nogal wat Bruggelingen) op zich ziet afkomen laat hij terstond de lichten doven en spoort hij zijn gezelschap aan om te rennen voor hun leven. Hijzelf sprint weg en vindt soelaas in een klein huisje bij de Sint-Amandskapel waar een behoeftige weduwe woont.
De vrouw is bereid hem op haar zolder te verstoppen onder het bed waar haar drie kinderen slapen en het scheelt geen haar dat de Gentenaars hem missen. Ondanks een huiszoeking in het bewuste huisje. Lodewijk kleedt zich om in de kleren van een schamele werkman en vlucht nu door de Zilverstraat, over het Sint-Salvatorskerkhof, langs de Meers naar het Minnewater waar een boot op hem wacht. Via Sint-Michiels en tijdens een helse rit op een ongezadeld paard rent hij dwars door Roeselare naar het veilige Rijsel.
Dit is een fragment uit Boek 9 van De Kronieken van de Westhoek
