Metjes hofstee

D’oude weunste

Hoe lief is ze nog
en hoe lachend van wezen,
d’oude weunste
liggend alleen;
waar we eens woonden,
waar we eens leefden,
zalige dagen
rustig bijeen!

–

Waar ze eens zaten, waar ze eens droomden,
waar ze vertelden
en zongen bij ’t vier;
waar …..

–

Dagen en jaren is ’t al geleden,
ze zijn nu bij de Heer,
maar hun geest ..
roert mij nog zeer!

–

Uit de verzamelde werken van Paul Tamboryn (1989)