De opvoeding der dochters Het is wel van zeer groot belang dat de dochters een […]
Anno 1678 is binnen de stad van Ieper getrouwd een zekere Emmanuel Coolbrandt, met Catharina Pannekoucke, in de wandeling genaamd Calle Pannekoucke, welke wonderbare avonturen aldus beschreven werden.
Willen appels trekken van ê pèreloare (het onmogelijke willen)
E goe verstoander hèt genoeg an’en’olf woord.
En ne n’is te leeg dat’en ze voeten van de grond heft
t Is joamer zukk’ è schoon gat in de weke te dragen.
z’ Hanget ol aan heur gat. (ze koopt veel kleren)
Ze peist datt ‘er è karre goud an neur gat hangt.
De 14de juli van 1537 had de Raad van Vlaanderen te Gent uitspraak te doen over een geschil, opgerezen tussen de schepenen van Ieper en de lakenhandelaar Pieter Van Aelst. Deze laatste had enige jaren te voren aan de Spanjaard Pedro de Médalie een stuk laken verkocht van de soort, genaamd ‘Thune’, waaraan Van Aelst naar het schijnt valse loodjes had laten hechten.
Is de vrijster stug, nog wordt ze wel de bruid, maar wil de vrijer niet, zo is de vriendschap uit.
Alle dingen zijn wel: heeft het lief geen geel baar, zij heeft geel vel.
Als de bruid is aan den man, Dan wil elk eran.
Als de bruid is in de schuit, dan is het pronken uit.
De meest notabele keurbroeders worden opgeroepen
Het water van de vestingen is veel te ondiep sinds de Engelsen in 1383 die op enkele plaatsen gedempt hebben. Het stadsbestuur vraagt het magistraat van Veurne-Ambacht om bij te dragen tot het uitdiepen van hun vestingen. Enfin, ze vragen een financiële bijdrage. In Veurne vinden ze hun vraag terecht, want als er oorlog is, dan zijn de buitenpoorters er als de kippen bij om zich binnen de muren in veiligheid te brengen. Het magistraat van Veurne-Ambacht reageert positief op de vraag van Veurne.