+ E’twieën ze toenge pelen (uithoren).
+ Z’et è karpeltoenge (ze heeft een spraakgebrek)
+ ’t Vier in je roeper hèn (dorst hebben)
‘E stikt ’t viertch’ in brand”.
‘E zoe duust duvels doen vichten”.
‘E dume d’rin vetten’- Zich verkneukelen in de miserie van anderen.
Je gif’t ’n veel te vele voet (je geeft hem veel te veel zijn zin)
Je moet er joen voet’n an voagen (trek het je niet aan)
’t Hangt mijn voet’n uut (ik ben het moe)
Hèn is de voet’n uut (hij is vertrokken)