Een goochelaar ( in het Frans ‘escamoteur’), was onlangs op een gemeente in het Veurne-Ambacht. Die heer gaf een buitengewone vertoning in het gemeentehuis waar veel publiek tegenwoordig was.
Een goochelaar ( in het Frans ‘escamoteur’), was onlangs op een gemeente in het Veurne-Ambacht. Die heer gaf een buitengewone vertoning in het gemeentehuis waar veel publiek tegenwoordig was. De ongelooflijkste toeren verbaasden de menigte: pijke vrouw danste op het commando van de goochelaar, een ring werd van de vinger van een rijke boerin in het binnenste van een citroen die nog in een grote raap zat, overgebracht, hij maakte warme koffie met zaagmeel, legde een slot aan de mond van een toeschouwer, enzoverder, enzoverder.
Een landman die nogal slim is, en op zijn parochie als een ‘procureur-kwadraat’ doorging, begaf zich tot bij de goochelaar.
– Mijnheer, ik die een levende mens ben, zoudt gij mij in een kalf kunnen veranderen?
– Wel ja ik, vriend.
– Ja, maar gij zult mij seffens weer veranderen, nietwaar?
– Zeker, plaats u daar.
– Ik ben er.
De goochelaar maakte op de grond een grote cirkel, deed de boer er knielen, gaf hem twee brandende kaarsen in de handen, deed hem wijd, zeer wijd gapen, en liet hem daar zitten.
Als hij nu daar tien minuten zat en het volk bijna van lachen barstte.
– Mijnheer?
– Wat belieft u?
– Wanneer zal ik in een kalf veranderen?
– Wel, ’t is gedaan!
– Neen, neen, ik ben nog mens.
– ‘k vraag excuus, want men moet een oprecht kalf zijn om daar als gij alzo te blijven zitten!
–
Uit ‘De Toekomst’ van 3 juni 1866 – www.historischekranten.be –
