Nuzzen Hane

 ’n Hane in een hennepling up è poot,
staat stakestyf stille mè zyn kam styf rood.
E studeert in zy eigen up ’n tyd
zyn eigen leven, ie hêt van niet geen spyt.

’s Nuchtens kraait’n voor dag en dauw
daj-je moet upstaan, nu zere gauw.
Want als ie niemand wakker è zou maken
zou ’t der niemand up zyn werk geraken.

Rond hem lopen der è handvul hennen.
E ie is baas derover, è kan ze kennen.
E scharrelt en roept moei weten

otten è voengen hêt è brokken téten.

E zorgt ie ook voor ’t voortbestaan.
Maar achter zyn werk hêtten è daan.
d’Hennen moeten toen eiers leggen met fatsoen,
en toen ook nog drie weken broên.

Maar achter è tyd, als die kiekens zyn groot,
komen ze met ’t ommes en doen den hane dood.
Gepluimd, gekuist en in ’n pot,
E zo eindigt zyn schoon leven begot.

–

’t Sulferbergmanneke in ’t Manneke uit de Mane van 1991