Dood in de kerk van Beselare

20 oktober 1914. Daar lag Beselare, het centrale punt van ons zuidelijke Duitse korps dat vandaag nu op de lijn Ledegem-Moorsele lag. Middenin lagen de Schwaben en de Saksers die – komende van Dadizele – achter Terhand in de gevechten getreden waren. Links van de straat tussen Terhand en Molenhoek werd onze dekking uitgerekt en gingen we nu uitzwermen over het land in de richting van Beselare. Om 17u bereikten we het dorp en tegen 18u was het al veroverd.

Ook vanuit het noorden drongen de compagnies die via de Molenhoek de hoofdweg Passendale-Beselare bereikt hadden nu Beselare binnen. Zuidelijk daarvan waren onze tegenstanders – het Engelse 1ste korps – door het aandringen van de Würtembergse regimenten teruggedrongen achter de linies van de Zuidhoek. Ze hadden zich ondertussen al sinds de 14de oktober ingegraven in hun stellingen tussen Geluveld-Polygoonbos-Broodseinde. Het batterijen vuurden nu zonder ophouden op het open land ten zuidwesten van Beselare. Onze regimenten probeerden nu tevergeefs door te breken in de richting van de Reutel en de Westhoek.

Dat had te maken met de vijandelijke stellingen aan de noordkant van het Polygoonbos die het veld beheersten. Ook bij de Schaben liep het niet lekker. Rond middernacht bleef het een verbitterd in- en uitlopen in het kamp van Beselare. Pas toen onze regimentscommandant tegenover de Reutel de aanval liet afblazen kwam er wat rust bij de vijandelijke kanonnen. Langs de weg Terhand-Molenhoek stonden onze batterijen pal naast elkaar zonder ook maar enigszins progressie te kunnen maken. Onze infanteristen konden amper door de straat voorbijkomen met het brandende Beselare als richtpunt voor ons, maar wel niet langer in de vuurlijn.

Het dorp was nu temidden van de zompige landerijen doorsneden van indianenpaden die met elkaar verbonden waren door kleinere en grote huizen. Onze drang om vooruit te stormen was best ongeordend en onze reservisten drongen zeer onregelmatig naar de vuurlinies waardoor ze vaak met lege patroontassen terechtkwamen in open veld en geconfronteerd met een vijand die zich verschanst ophield achter staalplaten.

De Engelse artillerie mikte duidelijk op de omgeving van de kerk hier in Beselare, waar de wegen elkaar kruisten werd alles afgedekt met vijandelijke granaten. De rodekruisvlaggen op de kerktoren weerspiegelden de brand en het vuur en dat leek nu een dankbaar doel voor de Engelsen. Een van onze soldaten die aan het hoofd geraakt was, werd in de middengang van het gebouw en neergezeten op een kerkstoel verzorgd.

Furthermore, it infers that as the dynamic part is joined in the body you can without much of a stretch purchase Super P Force cialis price you can look here online from different online drug stores. It provides online viagra essential nutrients to nourish and heal the reproductive organs. For Proventil (Albuterol) you can but it for only $79.60 from its original price of $86.76. viagra pills price (Vardenafil) has its original price of $139.96 but now, you can avail it for only $128.40. A sliced carrot looks like the human eye. cheap online viagra

En van het ene moment op het andere liet onze kameraad zijn hoofd achterover vallen. Hij was dood. Een infanterieschot had zijn weg gevonden door de open deur van de kerk. Het tragisch einde ging van mond tot mond, maar zijn dood verzonk in het niets als we dachten aan die zoveel honderden dode broeders. Twee zwaargewonde soldaten lagen naast elkaar, elk met verwondingen in de buik en geen van hen zou het hier levend vanaf brengen. Buiten voor de kerk sloegen vijandelijke granaten in en zorgden voor harde inslagen tussen de graven van het kerkhof, de aarde spatte omhoog terwijl alles in de omgeving telkens verwoest werd.

Binnenin de kerk ontstond er paniek voor onze soldaten. Onze aalmoezenier reikte aan de twee stervende kompanen het laatste avondmaal aan. Terwijl op het ene moment de heiligenbeelden voor een kort moment van moment van stilte en intensiteit zorgden begonnen al direct die oorverdovende krachten alles te verbrijzelen. Een stuk van de gewelven en de muur vlogen nu als projectielen door de binnenkant van de kerk en verwondden de aanwezigen. Gevolgd door granaatsplinters en een ondoordringbare stofwolk die de lucht vulde en ons het ademen bemoeilijkte. Dan dan plots eindelijk het steunen en kreunen van een wirwar van mensen tussen puin en matrassen.

Wat zou er nu komen? Pas na enkele met schrik gevulde ogenblikken begonnen ze te kijken om uit deze chaos hier weg te raken. Lichtverwonde soldaten kropen door de ruimte terwijl onze gezondsheidswerkers zich bemoeiden met de zwaargewonden. Daarbuiten bewogen ondertussen al onze nieuwe compagnies spookachtig tussen de huizen, iedereen leek zich wel vast te klampen aan de muren. Urenlang in deze helverlichte duisternis bleef het wachten op een nieuwe dag. Ik zag hoe de vuurgloed zich weerketste in het blanke bajonettenstaal.

–

Uit ‘De Grote Kroniek van Ieper’ – werk in opbouw –