De situatie is grondig gekeerd in Vlaanderen. Maar de hoofdrolspelers zijn helemaal niet van het […]
De welvaart in Vlaanderen hangt in grote mate af van de lakennijverheid en die is […]
5 juli 1316. Er zijn grote veranderingen op komst vanuit Frankrijk. De koninklijke ruziemaker sterft […]
Nikolaas Zannekin wordt aangesteld als hoofdman van Veurne-Ambacht. Zijn grootvader heeft met zijn zonen de […]
Gravin Margaretha van Constantinopel huwt met legerbevelhebber Willem van Dampierre afkomstig van een bekende, maar […]
De Dampierres zijn finaal door de mand gevallen. Hoe kan je de toestand in Vlaanderen […]
Er ontstaat een broeihaard van ongenoegen in de regio Veurne-Ambacht. Midden tussen het volk dat […]
In 1322 zal graaf Robrecht van Bethune overlijden. De nieuwe baas over Vlaanderen zou normaliter […]
Robrecht van Bethune en Gwijde van Dampierre Robrecht van Bethune en Gwijde van Dampierre laten […]
De nacht van 11 op 12 september 1315. De terugtrekken van de Fransen heeft de allure van een waarachtige vlucht. Lodewijk ziet zich genoodzaakt om al de wagens, karren, tenten, bagage en proviand in het Vlaamse slijk achter te laten. Om te voorkomen dat de Vlamingen er zich mee zouden verrijken laat hij alles in brand steken. Maar omdat alles zodanig doorweekt is komt daar maar weinig van in huis.
Eén van de hoofdmannen van het bondgenootschap is Nikolaas Zannekin van Lampernisse. Een “waaghals zonder weerga”. Hij wordt aangesteld als hoofdman van Veurne-Ambacht. Zijn grootvader heeft met zijn zonen de polder op de zee en de IJzerdelta veroverd. Zijn vader heeft vele helpers een vrij bestaan geschonken en op Groeningeveld zijn bloed voor Vlaanderen geofferd.
De Dampierres zijn finaal door de mand gevallen. Hoe kan je de toestand in Vlaanderen anders omschrijven in het eerste kwart van de 14de eeuw? De herkansing van de Guldensporenslag op de Pevelenberg in de zomer van 1304 is eigenlijk geëindigd met een overwinning van de Vlamingen.
De situatie is grondig gekeerd in Vlaanderen. Maar de hoofdrolspelers zijn helemaal niet van het […]
Robrecht van Bethune en Gwijde van Dampierre laten zo hun sporen na in de geschiedenis van Vlaanderen. Ondanks hun vaak roekeloos gedrag en hun vaak decadente levensstijl die betaald werd door de hardwerkende Vlaming, laten ze allebei een zweem van eerbied na. Precies alsof zij nu echt die leeuwen van Vlaanderen waren aan wie wij onze Vlaamse identiteit te danken hebben.
23 augustus 1328 In de winter van 1323 braken hier in onze gewesten vrij erge onlusten uit. Eerst in het Brugse Vrij en onmiddellijk daarop in de streek van Veurne en Bergues. Het was niet uit ellende dat de Vlamingen naar de wapens grepen. Het was een opstand van vrije kloeke boeren, van kleine eigenaars, van pachters en zelfs van eenvoudige landarbeiders.
De Vlaamse mensen zijn chagrijnig en mistevreden geworden. In onze tijden van crisis, steekt elke vorm van decadentie de mensen de ogen uit, en in die tijd is het niet anders. ‘De edelen moet niet denken dat ze beter zijn en meer mogen dan het gewoon volk’. Hun versterkte kastelen werken in als rode lappen op een stier. ‘Ten oorlog aan de kastelen, vrede aan de gewone huisjes’. Bendes van woedende mensen trekken er op uit en veranderen versterkte woningen, kastelen en hofsteden (maisons de plaisance) in bloedbaden.