Hê spronk pykhooge

Had hen der? Had hij er?
Haeche! – Haestje, spoed u.
Hâ ‘k entwot êzien. – Had ik iets gezien.
Hâ ‘k het êwéten. – Had ik het geweten.
Hâ mer ma. – Hadden wij er maar, slechts.
Hapert er entwot met entwie? – Schort er iets met iemand?
Hê bekeek me. – Hij aanzag mij.
Hê beuzelt nog êe keer.- Hy schreeuwt, hij tiert nog eens.
Hê byst ol wére. Hij loopt nog eens.
Hê doet êe puypje. – Hij smoort.
Hê dumt.- Hij overdenkt, hij peist.
Hê fikkelt. – Hij bederft; hij snijdt kwalijk.
Hê foefelt. – Hij doet verkeerdelijk.
Hê gonk deure. – Hij ging weg;
Hê gynk up de leere. – Hij klom op de ladder. –
Hê j’êklyt? – Hebt gij geborgd?
Hê j’er nog? – Hebt gij er nog?
Hê je ’t êwéten? – Hebt gij het geweten?
Hê kam. – Hij kwam.
Hê moet entoe wéten. – Hij moet het op de een of andere wijze weten.
Hê slyp j’uit. – Hij belacht, bespot u.
Hê spronk pykhooge. – Hij sprong op van blijdschap.
Hê stoeg. – Hij stond.
Hê wos paf êslégen. – Hij was verlegen, verslagen.
Hê wunt hier. – Hij woont hier.
Hê zé. – Hy zegde, of zei.
Hê zet kautje. – Hij blijft af van zyn school, van zijn werk.
Hê zit uppe me.- Hij zit op mij.
Hê zunnepaeuwt. – Hij staat werkloos in de zonneschijn.
Hê zwolt lik êe zwyn. – Hij drinkt gelijk een verken.

Héet hen der êwist? – Is hij daar geweest?
Héet hen entwot? – Heeft hij iets?
Héet hen hem gezakt? – Heeft hij hem weggejaagd?
Héet hen ’t? – Heeft hij het?
Héet hen ’t êzéed? – Heeft hij het gezegd?
Héet hen ’t êkunnen? – Heeft hij het kunnen doen?
Héet hen ’t had? – Heeft hij het gehad?
Héet ze ’t êkunnen? – Heeft zij het kunnen doen?
Hen hâ. – Hij had.
Hen hée nibendolle. – Hij heeft niets.
Hen héet an. – Hij heeft het aan, B.V. zijn kleed.
Hen héet êdaen. – Hij heeft het gedaan.
Hen héet êe gezank hoort. – Hij hoorde zingen.
Hen héet êzéed. – Hij heeft het gezegd, of gezeid.
Hen héet er nie féle. – Hij heeft er niet veel.
Hen héet hen ’t êgéen. – Hij heeft het hem gegeven.
Hen hée gouste om te zwollen. – Hij heeft lust om veel te drinken.
Hen hée ma den helt. – Hij heeft slechts de helft.
Hen heé wel rooy. – Hij heeft veel armoede.
Hen is deure êgaen. – Hij is vertrokken, weggegaan.
Hên me’t? – Hebben wij het?
Hên z’er êwist? – Hebben, zijn zij daar geweest?
Hên ze ’t êkunnen? – Hebben ze het kunnen doen?
Hoe heet hen? – Hoe wordt bij genaamd?
Hoe ka me zoo droef zyn? – Hoe kan men zoo lastig, zoo moeilijk zijn?
Hoey, hoey! – Ach! ach! klagende.
Hort êe keer. – Hoor eens.
Hulder mésen. – Hun meid.

–

Uit Biekorf jaargang 61