De drankzucht ligt aan de basis van menig Veurns gezegde, maar wie niet eenmaal in zijn leven dronken is geweest, werpe de eerste steen.
De drankzucht ligt aan de basis van menig Veurns gezegde, maar wie niet eenmaal in zijn leven dronken is geweest, werpe de eerste steen.
Rijken waarderen de spijzen niet, de behoeftigen des te meer.
De herbergpilaren worden als volgt over de hekel gehaald:
‘E zit in den draai’.
‘E n’is wëere bluven hangen’.
‘Ego nog êen de nek ommevriengen’.
‘E n’is rood in ze kam’.
‘E ku gin vuile en gin leêge zien stoan’.
‘E n’ed è vlieg in ze n’oge’.
‘E n’è babbelwoater edroenken’.
‘E n’ed è sabel an’.
‘E n’ed è pieper op’.
‘E n’ is toereloere ‘.
‘E n’is poeppedroenke’.
‘E n’ed è stik in ze krage’.
‘E n’ed è stik in ze voeten’.
‘E n’is deur de neuze’.
‘E klapt mi è dubbele toenge’.
‘E n’ed è dustiege levere’.
‘E n’ed g’hêel de stroate noodieg’.
‘E pekt toe è gat in de nacht’.
‘E spuugt er nie in’.
‘E n’is bluven haper’n’.
”t Is è buusbing’.
”t Is lik è n’iengeltche die op me toenge pist’, smekte Pier Labaere en hij ging met open mond in de regen staan.
Er wordt geklonken ‘op de gezoendheid van de nieuwen deken, den oedden was ook gin slicht’n’.
‘ ’t Ed ollêen eslapen’ – Gezegde met betrekking op te koud opgediende drank.
Er worden veel plannen gesmeed ‘Tusschen pot en piente’ ( aan de herbergtoog).
Wie de bloempjes buitenzette en overvloedig dronk, zit ’s anderendaags geplaagd ‘mi de noadust’.
‘Kletst doa maar è k’è achter’ zuchtte Vonne Pruus, wanneer haar halve trouwboek van het ene ‘kapelletje’ naar het ander laveerde.
‘E pist perseverre’ – Spotternij na het ledigen van menig glaasje bier.
Variant:
‘E pist da ’t schuumt’.
‘E n’is scheel van d’dust’ – Hij is zeer dorstig.
Wanneer geen drank op tafel komt, zegt de olijkerd: ‘ ’t Is hier lik in den drogen tap’.
‘E go mee op de schuum’ – Hij teert op de rug van een ander.
Na een lijkdienst wordt troost gezocht in de onderscheiden cafeetjes, waardoor die dag van werken niet veel meer in huis komt. Vandaar het gezegde :
‘ ‘z En de paster op ze rik ezien’.
‘E go de n’oend in de pot viengen’ – Wie te lang in zijn stamcafé blijft hangen, ziet het middagmaal voor zijn neus voorbij gaan.
–
Uit ‘Snippers uit de Veurnse volksmond’ van Albert Dawyndt
