Een bijzonder indringende getuigenis van een Duitse soldaat in het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis aan de Grote Markt, […]
21 november 1914. Een soldatenbrief gericht aan Le Figaro had het over de toestand in […]
Juli 1914. Het leven in Ieper kabbelde rustig verder. De kinderen gingen naar school. Vaders […]
Zwart van de kruisen 10 december 1918. Prachtig weer! ’s Ochtends vertrokken we uit De […]
20 oktober 1914, dinsdag. Geluveld. Waren er dan geen Geluveldnaars meer thuis gebleven? Jawel! Er […]
20 oktober 1914. Daar lag Beselare, het centrale punt van ons zuidelijke Duitse korps dat […]
13 oktober 1914. Niemand van ons had ooit al gehoord van de plaats. De helft […]
7 oktober 1914. Woensdag. De Duitsers deden hun intrede in Ieper. Er waren de voorbije […]
Anno 1914, op de 25ste december, kerstnacht. Rond middernacht. Boven Ieper en in een wijde […]
Anno 1914, op de 20ste november. Ook vandaag viel er te Boezinge een slachtoffer door […]
Anno 1914, op de 27ste oktober. Generaal d’Urbal en zijn overste Foch waren ontevreden over […]
Anno 1915, februari. Ieper weerde zich, hoewel al deerlijk toegetakeld tegen de totale vernietiging. Sinds […]
Anno 1914, op de 22ste november, de laatste zondag van het liturgisch jaar. Het evangelie […]
Anno 1914, op de 2de november, maandag. Allerzielendag. In de sacristie zei mij een Franse […]
Een van de eerste gemeentehuizen stond waar het marktplein nu gelegen is. Het was een herberg en tevens brouwerij. In 1795-1796 werd het herbouwd, veel groter en schoner. Het werd tevens het vredegrecht.
5 november, donderdag. – De nacht is tamelijk kalm. Rond 5 uur doen de Fransen een contreattaque. Het gaat er buitengewoon geweldig, in den voornoen wat min, doch in den. achternoen erger dan ooit. Verscheidene Duitse krijgsgevangenen worden ingebracht en onderhoord in de onderpastorij. Zij vertellen dat de keizer hier op het front is. Kost wat kost moeten zij hier doorboren.
Het is de ‘Imperial War Graves Commission’ (Commissie der oorlogsgrafsteden van het Britse Rijk) die het voornemen opvatte op verschillende plaatsen van het front gedenktekens op te richten ter nagedachtenis van de Engelse soldaten die onder de oorlog als ‘vermist’ werden aangegeven en wier lijk nooit werd teruggevonden.