Augustus 1297 was het. De kasteelheren van Broekburg en Sint-Winoksbergen, allebei notoire leliaards leverden hun […]
Het jaar 1187. De toestand in het heilig land evolueert van kwaad naar erger. De Turkse […]
Er is iets merkwaardig aan de gang in Vlaanderen. Er is altijd al wel wat […]
Aan allen gelijkheid op het kerkhof Hier, in ’t somber dodenrijk, Is eenieder mij gelijk; […]
Anno 1931, op de 15de juni, maandag aanstaande, zou in Voormezele de processie van het […]
Zondagnamiddag om 14u20 had hier weer een rampzalige ontploffing plaats, te wijten aan onvoorzichtigheid, en […]
De moedige tussenkomst van vier toeschouwers redt het leven aan een moeder en haar kind. […]
2 september 1315. De koning van Frankrijk verschijnt in Rijsel. Een historieschrijver van die tijd beweert dat de legermacht die hij aanvoert de grootste en de machtigste is die een Franse koning ooit bezeten heeft. Lodewijk is verbitterd op de Vlamingen en zoekt alleen maar wraak.
Kleedt nen ezel in ’t satijn,
en ’t zal nog nen ezel zijn
Op de wijk Crommenelst was men verleden week verbaasd bij het lezen van het overzicht van het nieuws van het verlopen jaar der gemeente Vlamertinge.
’t Is zo klaar lik chikezop – een onbegrijpelijk geval
Slapen tot dat de zunne in je gat schijnt – lang slapen
Beter è luus in de pot of geen vet – het is beter dan niets
’t Goat stront regen mè hakskes – ’t Goat mollejoengen regen
Iedereen weet dat Pasen gehouden wordt op de eerste zondag na de volle maan, die op of onmiddellijk na de 21ste maart aan de hemel verschijnt. Pasen kan dus aanmerkelijk verschillen. Het feest kan vallen op 22 maart of het kan eerst de 25ste april gevoerd worden.
In het jaar 1144 sluiten Brugge en Veurne vrede met elkaar. Zo komt er een einde aan de vijandschap die al sinds de tijd van Karel de Grote heerste tussen beide steden. Na een eerste kruistocht in 1138 vertrekt graaf Dirk voor een tweede keer naar het Heilig Land.
In 1296 voelt Veurne-Ambacht de politieke malaise aan den lijve als de Fransen de streek aanvallen en alles wat ze onderweg ontmoeten met de grond gelijkmaken.
Eén van de hoofdmannen van het bondgenootschap is Nikolaas Zannekin van Lampernisse. Een “waaghals zonder weerga”. Hij wordt aangesteld als hoofdman van Veurne-Ambacht. Zijn grootvader heeft met zijn zonen de polder op de zee en de IJzerdelta veroverd. Zijn vader heeft vele helpers een vrij bestaan geschonken en op Groeningeveld zijn bloed voor Vlaanderen geofferd.
Een ode aan de soldaten die het leven lieten tijdens een onmenselijke eerste wereldoorlog en hoe diezelfde soldaten nu elk jaar opnieuw herboren worden in een zee van frisse & nieuwe kollebloemen, beter bekend als ‘poppies’.
Dichtbij de plek waar het Egliseum zo moeizaam een nieuwe toekomst probeert op te bouwen in het Ieper van 2014, de ‘Paters’. Het kan maar daar zijn: ‘aen de westzijde van de Mondstraete regt over de Paterstraete alwaer de kerke der Jesuiten nu staet.’ Het feestje loopt slecht af. ‘In dit onbewoond huys moesten zij hun spel vertoonen ter oorzaeke van het quad weder mits het gedeurig regende.
Petrus Behaeghel, koopman in oude ijzer, 45 jaar oud, geboortig van Langemark en thans wonende te Zonnebeke in de Spilstraat, was sedert 7 maanden verlaten van zijn vrouw die zich was komen vestigen in Neerwaasten.
Sommige pelgrims waren door het water en de ratten uit hun woningen verdreven, anderen door werkloosheid; sommigen handelden uit wanhoop, anderen uit geloof en bijgeloof; maar al deze dolende stumperds hadden slechts een doel voor ogen: sterven in de schijn van een gewijde kaars en in de schaduw van een vermaard heiligdom.
In de eerste plaats moet de wielrijder in het oog hebben, met geringe inspanning te werken, zonder in het zweet te raken. De grens van de gewone snelheid is reeds overschreden, als versnelde ademhaling en hartkloppen aanvangen.
Te allen tijde is de mens genegen geweest om in de geheimen van de toekomst door te dringen. In plaats van het verleden met ernst te overwegen, en daaruit nuttige lessen voor het vervolg te trekken, ziet men hem steeds ijdele pogingen aanwenden om hetgeen, dat nog moet geschieden, te raden.
De velden zijn begroeid,
met kollebloemen. Rood.
Ze staren me aan.
Vurig met barstende botten die schreeuwen van pijn.
Met tinten van bloed die zich taai en moeizaam openen
en daarna weer wegvloeien tot de dood.
Hier uit blijkt (het dient wel aangemerkt te worden) dat er door de tien paren zenuwen uit het onderste deel der hersens eenige kwade vochtigheden na de longe kunnen zinken, en dat er insgelijks uit het opperste deel der hersens enige kwade vochtigheden konnen zinken door het rugggegraatmerg in de andere zenuwen , en door de zelve op enig lidmaat, of koppeling van enig lidmaat kunnen dalen.
Een boer die ’s nachts voorbij een beek wandelde, hoorde een paard in het water springen. De boer hoorde het paard nog een hele tijd in het water spetteren en vervolgens weer uit de beek komen. Doodsbang voor de waternekker haastte de boer zich naar huis en sloot snel de deur achter zich.
De mannen zijn ongewapend. Met vierduizend zijn ze. Ze houden hun handen gevouwen en dragen geen kappen en geen riemen. ‘Ils vindrent nudz pieds et sans cheinture’ lezen we in de kronieken. Nochtans is het die dag slecht en berekoud weer en hun blote voeten verzinken in de modder. Het geheel moet ongetwijfeld een hallucinante aanblik geven als de sukkelaars, sommigen onder hen sterven zelf van de koude die dag, in deze omstandigheden ootmoedig op hun knieën gaan zitten om het verdict van graaf Filips de Goede te aanhoren.
We fronsen de wenkbrauwen bij de lijst van plaatsen waar de Menapiërs huis hielden? Gent, Doornik, Torhout, Roeselare, Nieuwpoort, Watten, Wormhout, Cassel, Lederzeele, Bourbourg, Bergues, Veurne, Ieper, Rijsel, Doornik. Het eiland van Walcheren. Victor Derode vraagt zich af of de Teutonen en de Usipeten de Menapiërs niet gewoon verjaagd hebben van de oevers van de Rijn. Hebben ze met geweld de regio hier ingenomen? Of zijn er onderhandelingen en verdragen aan te pas gekomen om een deel van hun grondgebied op te geven? De Menapiërs wonen bij voorkeur bij het water. In de veiligheid van jonge bossen, waar ze zich kunnen verbergen.
Vergeet niet dat de honderdjarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland nog volop woedt. De graaf vaardigt een besluit uit dat einde 1430 verspreid wordt door zijn landen van Vlaanderen, Brabant en Artesië. Hij vraagt aan al zijn vazallen dat ze hem op 6 januari 1431 zullen vervoegen ter hoogte van Sint-Winoksbergen. Het water moet blijkbaar tot aan de lippen van de hertog van Bourgondië staan, want tijdens de winter wordt er haast nooit oorlog gevoerd. Hoe dan ook: er wordt een algemeen alarm afgekondigd. De heren en de edelen sloven zich uit om massaal antwoord te geven op de vragen van hun graaf. De voorbereidende werken slepen wat langer aan dan voorzien en de planning wordt een klein weekje vooruitgeschoven.
Na binnengedrongen te zijn, hebben de dieven de deur toegegrendeld. Op dit gerucht, ging de man zien wie daar was en kreeg aanstonds een slag met een dikken eiken stok op zijn hoofd, zoodanig dat hij bedwelmd ten gronde storte.
Ik maak kennis met geschiedschrijver Marcus van Vaernewyck. Een Gentenaar die het tussen 1518 en 1569 schopt tot bestuurder in zijn thuisstad en daar het enigszins bevreemdende manuscript ‘Historie van Belgis’ neerschrijft. Een lokale uitgever drukt de handschriften in 1829 en heeft het over een poëtische roman. Ik deel aanvankelijk die mening: zijn teksten zijn zuivere fantasie. Maar is dit zo? Mijn twijfels rispen op.
Zoudcote, de Zoutkant, Zuydcoote Zoutcote, de zoutkant, later bekend geworden als Zuydcoote, moet al bestaan. […]