In augustus van 1251 verkoopt Diederik IX van Beveren, de heer van Dixmude, al zijn […]
De Westhoek en Dixmude zijn in de jonge jaren van het graafschap van Vlaanderen heel […]
Het jaar 1328. De Fransen zullen Vlaanderen binnenvallen via Sint-Omaars. Ze zullen de Aa oversteken […]
In 842 spoelen de Noormannen via het Friese Katwijk de Morinische kustlijn binnen. De pagi […]
Op 15 juni 1297 is het zover. Het gras is voldoende gegroeid. De oorlogspaarden hebben […]
In 1428 komt Filips de Goede zelf naar Cassel. De lokale wethouders zijn ontevreden dat […]
In 1403 krijgt Oostende het bezoek van acht flinke walvissen. Ze spoelen aan tijdens de […]
De prins van Oranje, Maurits van Nassau wordt op de hoogte gebracht van het beleg […]
In Gent escaleren de onderlinge strubbelingen nog meer. Het ambacht van de wevers heeft zich […]
Ondanks al die strenge maatregelen lopen er in Vlaanderen toch nog altijd figuren rond die […]
Crisis in Brugge In Brugge is rond die tijd eveneens een crisis aan de gang. […]
Het klimaat zorgt wel voor de nodige zorgen. Tussen 15 oktober 1094 en april 1095 […]
In oktober verschijnt mijn deel 10 van ‘De Kronieken van de Westhoek’. Een van die […]
Twee mannen en één vrouw worden opgepakt om hun moorddadige praktijken. De schepenbank veroordeelt hen tot een publieke verbranding op de markt van Veurne.
De nostalgie van bevreemdende verhalen Na heel wat omzwervingen door de geschiedenis van mijn streek […]
En nu was er dus die nieuwe ziekte. De kerken en de kapellen zaten vol met ware gelovigen die bij God smeekten om hulp.
Het is een lange, treurige bladzijde in het boek van ons verleden het verhaal van de hongersnoden, die in vroegere eeuwen ons land en ons volk geteisterd hebben.
Mijn nieuwe kroniek ‘De pubertijd van Veurne-Ambacht’ staat volop in de steigers. De basistekst is geschreven en moet nu nog volop geredigeerd worden tot een sappig stuk tekst. Alvast de opener voor de liefhebbers van ‘De Kronieken van de Westhoek’.
De vierde december van 1405 staat de stad van Brugge 11 dagen onder water, ‘soe dat lieden moesten woenen up hare solders ende daer hare spyse berieden’.
1295. Den zomer was zeer vrugtbaer, zoo dat een menigte oude graenen, die men uyt vreese van oorlog bewaerd had, wierden op de mesthoopen geworpen, om de schueren met nieuwe te vervollen.
Er wordt een vast mannetje van de graaf als ruwaard geïnstalleerd. Zijn naam is Jacques Sac. In het Vlaams Jacobus Zak, een naam die weinig goeds voorspelt, maar dat is een subjectieve invulling van mijn kant.
De Sluizenaars mogen geen lakens opslaan, laat staan getouwen of apparatuur om te weven. En ook geen verven om de lakens een ander kleurtje te geven. ‘Die van Sluys vermochten oock niet te hebben een gewichte boven de 60 ponden swaer, nochte oock eenigen wissel te houden, of smittinge van silver te doen. Het was aen een ieder verboden binnen Sluys eenig hout te stapelen, het welcke allegaeder naer Brugghe komen moeste.’ Filips de Stoute stelt de Brugse ambachtslieden nog meer op hun gemak.
De Brugse kronieken ademen tot in 1435 een luchtje van luxe en tornooien uit. Voor het gewone ambachtsvolk is er geen plaats in het nieuws. Ik probeer me tevergeefs een beeld te vormen van de levensomstandigheden van die dagen. Alles lijkt me te veel peis en vree. Er klopt iets niet aan de perceptie ervan, ik wil hier weg uit Brugge en neem even een kijkje in Ieper. Hier krijg ik een geestelijke update te verwerken.
Wat een moment om ruzie te maken? De jaarboeken van Veurne zijn ongetwijfeld geschreven door […]
Vlaanderen doet het perfect in het jaar 1379 1379. In dit jaer was Vlaenderen in […]
Vanaf 1150 rijpen de plannen om een ongeëvenaarde commerciële halle op te richten. Een paleis van een lakenhalle. Met voor die tijd ongeziene, immense afmetingen. Deze keer in steen. Er is blijkbaar grote nood aan een professionele verkoopsruimte en aan een fabriekshal van voldoende omvang en uitstraling. Een industriegebouw nog voor de term wordt uitgevonden. Zo arriveren we in het jaar 1200. Woensdag 1 maart, om precies te zijn. Boudewijn van Constantinopel verblijft in Ieper tijdens de 14 dagen van het jaarfeest. De stad bulkt van de vreemde handelaars. Het is een ideaal moment om de eerste steen te leggen van het nieuwe reusachtige gebouw.
De mannen zijn ongewapend. Met vierduizend zijn ze. Ze houden hun handen gevouwen en dragen geen kappen en geen riemen. ‘Ils vindrent nudz pieds et sans cheinture’ lezen we in de kronieken. Nochtans is het die dag slecht en berekoud weer en hun blote voeten verzinken in de modder. Het geheel moet ongetwijfeld een hallucinante aanblik geven als de sukkelaars, sommigen onder hen sterven zelf van de koude die dag, in deze omstandigheden ootmoedig op hun knieën gaan zitten om het verdict van graaf Filips de Goede te aanhoren.
Vergeet niet dat de honderdjarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland nog volop woedt. De graaf vaardigt een besluit uit dat einde 1430 verspreid wordt door zijn landen van Vlaanderen, Brabant en Artesië. Hij vraagt aan al zijn vazallen dat ze hem op 6 januari 1431 zullen vervoegen ter hoogte van Sint-Winoksbergen. Het water moet blijkbaar tot aan de lippen van de hertog van Bourgondië staan, want tijdens de winter wordt er haast nooit oorlog gevoerd. Hoe dan ook: er wordt een algemeen alarm afgekondigd. De heren en de edelen sloven zich uit om massaal antwoord te geven op de vragen van hun graaf. De voorbereidende werken slepen wat langer aan dan voorzien en de planning wordt een klein weekje vooruitgeschoven.
Zo duiken we het jaar 1385 binnen waar er onmiddellijk sprake is van een grote vondst in de Boterstraat. Er zal een nieuw stenen huis gebouwd worden en bij het verwijderen van oude funderingen wordt een marmeren trap blootgelegd die de ongetwijfeld verbaasde bouwvakkers leidt naar een gewelfde kelder die geschraagd wordt door 6 pilaren, ook al van marmer.
De abten laten zich de grafelijke bescherming welgevallen. Voorzien van staf en mijter en beladen met goud en juwelen spelen ze God over het jonge Poperinge. Alleen de bisschop heeft nog een grotere macht. Vanaf de 6de eeuw laten ze al in toenemende mate hun invloed gelden op de Westhoek. Ooit leefden ze onthecht, bescheiden en in eenzaamheid weg van de wereld.