Ieperling daar! Op de schubben van mijn lijfvoel je de eelt van tijd,klauwen en […]
d’n duvel schudt en schokt van d’n stoom moa ’t is vorbie, ’t is e […]
I Advocaten die de misdaad witter wassen dan de sneeuw, en de rechters harten roeren, […]
Wees voorzichtig, schend haar niet bevuil de natuur niet plant maar bomen laat ze groeien […]
Jij bent geboren op een avond, kind, geboren onder ’t ruischen van de bomen; er […]
Hanenpluimen, pauwenveren, Valse haarlok, bonte kleren, Spleethoed, kap en pelerien: Wie heeft ooit zoiets gezien? […]
Aan allen gelijkheid op het kerkhof Hier, in ’t somber dodenrijk, Is eenieder mij gelijk; […]
Ik ga vooruit en zonder doel, het ene voetje trekt het ander. Het leven lijkt […]
’s Nuchtens tielijk – van ten vijven – staat de schaar gereed en gaat met […]
Op een toonbank, in ‘De Zwane’ Zie ‘k een koopren vuurpot staan, Blinkend, lijk een […]
In het jaar 1869 vond een mannelijke criticaster de modetrends toch maar niets. Hij schreef […]
Bij ’t rollen van de bollen op de kampende baan, daar spannen die mannen al […]
Het moet fijn zijn
om oud te worden
gevuld met vrede
over alles wat je meemaakte
gegroefd door goede gedachten.
’n Hane in een hennepling up è poot,
staat stakestyf stille mè zyn kam styf rood.
Aanschouwt mij, hier en daar,
die bende Casselkoeien;
die, louter bruin van haar,
als zoveel blommen bloeien
E wos doa e blok van en henne
en ze koakelde biekans nooit,
’t adde ’s wienters stief e vrozen
en neur gat was nog niet e dooit.
Ooit had ik dochters van hetzelfde blond
als jij, maar eerst met haartjes van zwart garen toen
ze eenmaal hij mij kwamen. Daar zaten witte vlokjes in
Je ploegt enje plant, je zoait enje moait,
’n tyd knoagt an jun leven ol buten en ol binn’n
Een pulle dikke soepe en een seule errepels
En een more kaffie waeren Boerinnes spel
Tsjenoavens vor ê boer zyn huus zat ‘r ê joenge maarte …
Ze stopte koussen, lapte kleërs, of speelde olleëne koarte.
Dat was ê dink van vijftien jaar,
– ze noemde Roözemie! –
Myn mênsch’n van te lânde
hoe geern zie’k julder goan
mè zwier en zwoai, of kloek en toai
up julder stikken stoan.
Een goed mens is iets heel eenvoudigs
Voor iedereen die het voor de wind gaat
en voor degene die alles in de wind slaat.
De kriekroode zunne
zinkt zachtjes in ‘t nest
Waar ze eens zaten,
waar ze eens droomden,
waar ze vertelden
en zongen bij ’t vier;
vroeg in bedde warm en rein
met een glasken goei wijn
uit het bed voor hen en hane
met uw pijpke op de bane
Op het koerken, in de zunne,
zaten, zeven in getal,
oude vrouwkens, rond èn tafel
t’hoope voor ne… koffiebal.
’t Was aven en doenker
Me waren op ’t laste van november;
‘k Hadde de koeën strooi egeeven,
Tijd heeft een geur
ik heb hem zelf
geroken toen mijn vader
het liet zien
Ik schrijf u zonder geneeren,
Ge moet me ekskuzeeren,
Dat ik zondag niet en kwam
met mijn velo of den tram.
Maar ik en mijn vrouwe Katriene
Met onze kinders alle zeventiene