Een zwarte leeuw

Een zwarte leeuw op een nieuw wapenschild
Filips van de Elzas lijkt in tegenstelling tot zijn vader niet erg gehaast om er in te vliegen en om de barbaren uit het land te verjagen. ‘Eerst wat sightseeing’ denkt hij, en dus neemt hij alle tijd om de heilige plaatsen waar hij al zo vaak over gehoord heeft te bezoeken. In oktober van 1177 sluit Dirk zich (na flink aandringen van de koning van Jeruzalem) aan bij de prins van Antiochië om de stad Areten te belegeren. De belegering schiet goed op, het succes wenkt maar plots krijgen de christen ridders ruzie onder elkaar en weigeren ze nog de wapens op te nemen. Dirk keert na dit ongelukkig voorval terug naar Jeruzalem.

Enige tijd later krijgt de graaf tussen de berg van Sinaï en Jeruzalem te maken met de Turkse veldheer Nobilio die er op gebrand is om zich te wreken op de zoon van graaf Dirk die eertijds gezorgd heeft voor een grote Turkse nederlaag. Op zowat drie mijl van Cesaria lopen de troepen van Dirk in een Turkse hinderlaag. De vijand is duidelijk in de meerderheid en er lijkt geen einde te komen aan het gevecht. De graaf van Vlaanderen kan nu eindelijk eens aan de bak en voorgoed bewijzen dat hij zijn mannetje kan staan. De slag eindigt met een totale overwinning van de westerlingen. Een kers op de taart is absoluut het lijf-aan-lijf gevecht tussen Dirk en Nobilio.

De Turk bijt in het zand. Dirk van de Elzas ontneemt hem zijn wapenschild, waar een zwarte klimmende leeuw in een gulden veld op afgebeeld staat. Een schitterende souvenir! Onze graaf steekt het schild ostentatief in de hoogte; dit zal voortaan het wapen zijn voor hem en voor zijn opvolgers. Tot op heden is het nog altijd de Vlaamse leeuw zoals we die nu nog altijd kennen. In de maand oktober van 1178 keert Dirk met zijn ridders, heren en soldaten terug naar Vlaanderen.

In de Ieperse kronieken lees ik dat hij daar zijn intrede doet met 436 van de 500 vertrokken Ieperlingen en dat dit gebeurt half juni van 1179. De Vlamingen lijken in elk geval opgelucht om hem terug te zien. Die van Brugge schenken hem een vis van 14m lang die kort voordien door de Oostendenaars werd gevangen. Naar verluidt heeft het zeedier een bek als een arend, compleet met een hanenkam en met inbegrip van een degen.

Een cadeau met een grote strik
1179. Graaf Filips piekert zich suf hoe het op termijn verder moet met Vlaanderen. Zijn huwelijk is onvruchtbaar, er zijn geen kinderen en Filips broers zijn al overleden. De opvolging zal dus inderdaad moeten gebeuren uit zijn zusters nageslacht. Margareta (°1170) en Boudewijn hebben na tien jaar huwelijk al vijf kinderen samen; Isabella, Boudewijn, Yolande, Filips en Hendrik. Later zullen trouwens nog Sybille en Eustatius volgen. Dirk leeft in een uitstekende verstandhouding met de Franse koning en ziet via dat kanaal een mogelijke uitweg om zijn opvolging te structureren. Waarom zou Isabella niet trouwen met de oudste zoon van koning Lodewijk VII, met name Philippe-Augustus (°1165)?

Every year around ten percent of male population around the generic viagra sildenafil discover this link world. It also viagra cheap india improves your stamina and strength. You need to use these herbal pills also increases sperm motility and viagra online france sperm count to enjoy intense sexual pleasure in climax. The anecdotal claims are that the results are 99% positive. buy 10mg levitra

Om haar van de nodige middelen of bruidsschat te voorzien belooft Dirk om haar na zijn overlijden een aanzienlijk deel van Waals Vlaanderen te schenken. Ik heb het over de steden Atrecht, Bapaume, Ariën-aan-de-Leie, Terwaan, Sint-Omer en de graafschappen van Hesdin en Lens. Tenminste als Isabelle en Philippe-Augustus zorgen voor een mannelijke opvolger voor de troon. Een geweldig cadeau met een reusachtige strik. Op termijn zullen de Vlamingen deze toezegging zwaar bekopen. En wees er maar zeker van dat ze aan het Franse hof een gat in de lucht springen! Uiteraard accepteert koning Lodewijk VII dit huwelijksaanbod en al die aantrekkelijke voorwaarden. Het koppel zal in 1180 in het huwelijk treden. Ik kan mijn lezers nu al verwittigen: deze blunder zal Vlaanderen zeer duur te staan komen. Het aura van Filips van de Elzas als beste graaf van Vlaanderen ooit mag hij beslist op zijn buik schrijven.

Reims. 1 november 1179. De Fransen zalven de 14-jarige kroonprins Philippe-Augustus tot koning. De graaf van Vlaanderen mag uiteraard niet ontbreken op deze plechtigheid. Hij treft er onder andere koning Hendrik van Engeland en een groot aantal Franse hertogen, graven, baanderheren en andere edellieden. Filips van de Elzas krijgt daar de eer om als hoogste in rang en als eerste pair van Frankrijk het koninklijk zwaard aan de nieuwe koning te overhandigen. Na zijn terugkeer in Vlaanderen verneemt hij dat de meeste Vlamingen niet te spreken zijn over de vrijwillige afstand van Frans Vlaanderen en de gevoelige inkrimping van het land.

Ook hij lijkt nu tot het besef te komen dat het niet zijn verstandigste beslissing was. Filips zal nog op alle mogelijk manieren onder dat huwelijk proberen uit te geraken, maar zijn toezeggingen waren zo spijkerhard dat hij daar niet meer zal in slagen. In het begin van 1180 stellen de Fransen de datum van de trouw vast. Het huwelijk zal in de stad Bapaume plaatsvinden. De hoogste adel luistert daar toe hoe de graaf van Vlaanderen de brieven van overdracht en afstand van al die gebieden voorleest en het van zijn zegel voorziene document overhandigt aan Philippe-Augustus. Op Hemelvaartsdag van 1180 kroont de aartsbisschop van Sens zijn echtgenote Isabella van Henegouwen tot koningin van Frankrijk. Tot zijn volwassenheid en na de dood van zijn vader Lodewijk VII op 18 september 1180 zal Filips van de Elzas functioneren als voogd van de minderjarige Philippe-Augustus.

–

Uit deel 9 van ‘De Kronieken van de Westhoek’ – Het oud Verhaal van Vlaanderen –