Clémence die grote truntekouse

Clemansje Ze was geen meer van de jongste, Clemansje, zeker half veertig en nog altijd niet getrouwd. Een beeld van schonigheid was ze juist ook niet, alzo dozijnegoed. Maar fraai en kristelijk gene van meer. Ze was thuisgebleven, en intussen, na moeders dood, was ze buiten tand en de kanse verkeken. Ze gerochte zelfs verlegen met heur eigenzelven.

Tot er heel onverwachts verandering kwam. Sarel van ’t Eersgat, een oude jonkman van over de vijftig, was moederziele alleen op een doeningske van è koppel koeien. Het was de weke voor Pasen, de goe’ weke. En paster Goewaert kwam Sarel berispen omdat hij zo weinig omgekeken had naar de vespers met de vastensermoenen en de meditaties over het bitter lijden, gij die nochtans altijd een voorbeeld geweest zijt voor heel de parochie.

Ja, ja, meneere Paster, g’hebt gij schoon klappen, weette gij dat sichten moeder op ’t kerkhof ligt, dat ik hier moeder-mensallene sta met al ’t werk, en dat het er hier niet op gewonnen is om entwie te houden. En ten andere waar zou ik het geld halen om dat al te bekostenéren.

Maar Charles, zei de Paster, dat is allemale waar wat ge daar zegt, maar waarom trouwt ge niet? Ikke, trouwen, meneere Paster – maar ge moet met tween zijn om te trouwen. En waar op Gods wereld zal ik aan mijn gerief geraken aan mijn oudde. Ge moet daar al niet mee inzitten, Charles. Een beetje geduld, en binnen korte dagen kom ik af met goe’ nieuws.

De Paster dacht daarbij aan Clemansje. Hij liet er geen gras over groeien en nog dezelfde dag viel hij bij Clemansje met de deure in huis. Die smeet het niet verre, maar ze gebaarde toch tegen te stribbelen, peist è keer, meneere Paster, alzo met een mannemens in betrekking komen, entwie dat ge schier niet ’n kent, ‘k ontzie dat lijk de dood.

Maar de Paster kende dat liedje en gij grote truntekouse, zei hij, ’t is toch simpel, Charles moet maar ’n keer binnenspringen, bijvoorbeeld voor de vespers, wat is er daar nu in gelegen. En, meneere Paster, zou je gij dan ook trachten hier te zijn? Maar ba neen ik, ge kunt dat wel peizen. Ge zijt gijlder tegare mans genoeg om dat te bedisselen. Jamaar, meneere Paster, ’t is maar dat ‘k peize, alzo met ’n vreemde mannemens in huis, geheel allene en zonder verweer… En daarbij, nog meer dan datte, meneere Paster: zijt gij wel zeker dat ’t mij zalig is.

Dat was te peizen, loech de Paster in z’n eigen en luistert Clemansje, zei hij, we zijn nu in de goe’ weke en zaterdag keren de klokken were van Rome. Maar dat blijft nu onder ons, ge hebt maar uw oren goed open te zetten, ge blijft binnen, en van zo gauwe gij ze hoort trek je ’t venster open. En als de klokken zeggen Mansje trouwt maar, Mansje trouwt maar… ’t is dat ge ’t moet aangaan. Maar is ’t dat ze zeggen Mansje trouwt niet, Mansje trouwt niet… ’t is dat het u niet zalig is. ’t Kan maar zo simpel zijn.

Die nacht van goevrijdag op zaterdag ’n look ze bijna geen oge en ze droomde van klokken en van trouwen dat ze er ’s nuchtends een zeer hoofd van had. Ze was al wakker henne voor hane en danig op haar ongemak als almeteenkeer de klokken aan ’t luiden gingen en ’t was van Mansje trouwt maar, Mansje trouwt maar. ’t Was geen twijfel mogelijk, klaar en duidelijk hoorde ze maar altijd Mansje trouwt maar, Mansje trouwt maar.

’t Zonk in haar benen van alteratie, ze moest haar vangen en zere nere zetten, God denhere toch, wie had er dat durven peizen, alles is toch maar een wete op de wereld, had ik dat nu ’n keer twintig jaar vroeger geweten. Over van blijdschap ging Clemansje na de noene naar meneere Pasters en in een hennegeweld trok ze bijkans de belle over.

’t Was meneere Paster zelve die opendeed en Clemansje, zei hij, je doet me verschieten, waar is ’t dat ’t brandt? He, de klokken enee, zei ze al snakkend achter heur asem, ’t is trouwen meneere Paster, z’hebben wel duist keers gezeid Mansje trouwt maar, Mansje trouwt maar. Van goe’ nieuws gesproken, dat is ten minste nu ’n keer goe’ nieuws Clemansje.

Direction of Use: For quality erection take one or two Booster capsules two times a cost of viagra 100mg day, preferably with water or milk after meals. The reason it is used by older men viagra 100mg from germany is because they are made from the same chemical formula that has been used in the brand name pill’s development. The condition makes drop male confidence and expectation to be sexually together, when it comes to run the relationship in many http://deeprootsmag.org/tag/doyle-lqwson/ order cialis online ways. The price list of the ED drugs online and keep your sexual life intact! generic levitra online deeprootsmag.org treats erectile dysfunction effectively, which is a condition where a man loses the ability to achieve or sustain an erection during sexual performance.

Maar meneere Paster, hand over herte, wat peize gij, zou ik het toch nog aangaan, en aan mijn ouderdom, ik wete waarlijk niet of ik nog zou trouwen, ja of neen. Meneere Paster gebaarde Clemansje te geloven, maar hij wist wel beter en ik ben het zogoed als zeker, zei hij, maar voor alle zekerheid, ge zult seffens weten waaraan je te houden.

En hij ging zijn gaanstok halen en Clemansje nu moet je goed opletten, zei hij, ik zal hem hier rechte zetten, en ’t is nu te zien langs welke kant hij zal vallen, valt hij langs mijn kant ’t is neen, valt hij langs uw kant ’t is ja. Goed opletten nu. Hij zette de stok schone rechte, maar gaf hem zichtbaar een duwke dat hij weg viel van Clemansje.

Jamaar, meneere Paster, alzo niet geboerd, ‘k heb het gezien, je zeurt. Clemansje, stelt jen herte gerust, ’t is trouwen zo zeker als twee en twee viere is, en trouwt maar zonder vaar of vreze. Zo Mansje moest niet meer weten en je zijt van herten bedankt meneere Paster, en blijgezind trok ze huiswaarts. En ’s anderendaags, den hoogdag van Pasen, voor de vespers, klopte Sarel aan Clemansjes deure.

Dag Clemansje. Dag Charel. Heeft de Paster dervan gesproken? Jaân Charles. Wat peis je ervan? Moet dat nu al zo zere gaan, ge kunt geen peerd te lope beslaan. Mag ik zondag misschien ’n keer werekeren? Ba jaje enée Charles. Daarmee was Sarel uitverteld en buiten voor de deure.

De naaste zondag werd hij ontvangen op een potje kaffie en, van een verzet komt er een belet, ze zouden het niet te lang uitstellen, en daarbij dat lang vrijen ’n is nooit en voor niemand geraadzaam, lange vrijagiën zijn zelden mariagiën, placht Moeder zaliger te zeggen zei Clemansje. En de volgende zondag vielen ze van de preekstoel en drie weken later was ’t bruiloft en Clemansje kwam binnen op ’t hofsteedje ’t Eersgat.

En wel dat ik er bij was en mijn ogen meehad als meneere Paster wilde zeuren met zijn stok, zei het in zijn eigen.

Naverteld naar wat ik hoorde van R.S., geboortig van Roesbrugge. Werd nog weer verteld, of beter: voorgedragen met de nodige mimiek en ‘gesten’, zoals men bij ons zegt, op de palingsouper-feestavond van de bijenbond ‘De Bosbie’ op 12 december 1957.

Stavele. A. BONNEZ.

Uit Biekorf van het jaar 1958