Inbraak door de bende van Pollet

Denis Botté uit Poperinge vertelde mij het volgende verhaal. In die jaren dat de bende Pollet rondwaarde in de streek woonde op de Boescheepse Steenweg de familie Lemahieu – met ’tante’ Lucie. Hun boerderij stond voorbij wat nu het Engels Kerkhof is.

Zij tante Lucie was getrouwd en had rond 1900 drie zonen. Haar man en deze zonen waren echter die avond op café, het was één of andere kermis of feest, Denise weet het niet meer zo goed; maar misschien was ’t wel Sinl-Elooi.

En toen was het dat ze ’s nachts opeens lawaai op haar erf hoorde. Ze hoorde ook stappen naderbij komen en iemand morrelde aan de deur. Er werd gevloekt; dedju, dedju… Tante Lucie dacht: ‘Wat nu gedaan…’ en in plaats van stillekes af te wachten, begon ze luidop te fluisteren: ‘Jules, neem jij het geweer, Louis zorg dat je hier staat met die riek! Bertin! Martin! Komen jullie hier!’ Ze riep nu: ‘Mannen’ Hou jullie gereed, hee!’

Ze stak haar voeten in een paar klompen die hij de haard stonden en trappelde er mee op de haardstenen. Het klonk precies of er 10 man in huis zaten. Ze riep nog eens: ‘Laat ze nu maar eens proberen binnen te komen!’

Maar het bleef muisstil aan de andere kant van de deur. De bende Pollet was vertrokken, waarschijnlijk richting Boeschepe. de richting van de grens. ’s Anderendaags hoorde tante Lucie dat de bende ook bij de buren was geweest. Lapar die mee was, was eerst binnen geslopen en was daar de dochter des huizes die – wat ziekelijk -thuis was gebleven van de kermis, tegen het lijf
Hij siste dat ze in levensgevaar was en zei haar dat er in een koffer moest kruipen en zich muisstil houden. De boeredochter deed dat ook.

Het meisje hoorde toen allerlei lawaai, gevloek en geschuifel. Een half uur later werd het stil maar het duurde tot dat ze haar vader haar naam hoorde roepen voordat ze het kofferdeksel durfde openzwaaien en schreiend in haar vaders handen viel.

Ook de Vlamertingse familie Veys – zo schrijft Mark Adriaen – werd het slachtoffer van een ovewal door de Bende Pollet. We mogen hier zijn verhaal overnemen;

INBRAAK DOOR DE BENDE VAN POLLET

In de nacht van 6 maart 1906 gebeurde er een mislukte overval bij de Gebr. Veys, hophandelaars te Vlamertinge. Joseph Veys was sedert een twee jaar getrouwd en woonde in het ouderlijk huis met zijn nog ongehuwde broeder Georges, handelsgenoot in de firma .J. en G. Veys Gebroeders hophandel.

Er waren in de streek reeds heel wal overvallen gebeurd door de bende van Pollet, die actief was van 1898 tot 1906. Bendelid Lapaer, bijnaam voor Camiel Guyaerd van Poperinge, wist dat de gebroeders Veys er als handelaars in hommel warmpjes inzaten. De bende beraamde een inbraak en om 11 uur ’s avonds kwamen Abel Pollet, Lapaer en twee bendeleden uit Wevelgem, Verbeke en Dekimpe, toe aan de woning Veys.

Vacuum pumps draw blood into the cialis sale purchased here penis and cause the erection. Who is Lower Back Pain Chiropractor? These are health care professionals that cheap cialis tadalafil specialize in the course material that’s being conferred. If you have been struggling to get an erection, now http://djpaulkom.tv/dj-paul-and-malay-produce-yelawolfs-new-track-honey-brown-listen-here/ generic cialis in australia you won’t have to worry as the Kamagra oral jelly can cause an adverse effect like dizziness after taking pills at that time avoid driving a vehicle. Consuming this drinking water can market secretion djpaulkom.tv online viagra of liquid, alkaline bile, cleanse the bile ducts from compact gallbladder stones and sand and help the elimination of bile throughout the hepatic and popular bile ducts, and gallbladder.

Bendeleider Pollet hield de wacht terwijl Lapaer met de twee trawanten het terrein op gingen. Plots wees Lapaer naar boven. De gebroeders Veys beschikten blijkbaar over een telefoon. Lapaer knipte met de hulp van Dekimpe de lijn door, terwijl Verbeke een breekijzer bovenhaalde. Tevergeefs probeerde hij de tralies van de bureeldeur los te krijgen. Ook hulp van Lapaer en Dekimpe konden niet baten, en ze besloten de achterdeur te proberen, wat eveneens niet gemakkelijk ging.

Door dat ongewoon gedoe beneden in het huis werd de dienstmeid Julic Capelle uit haar slaap gewekt. Haar slaapkamer bevond zich ongeveer boven de gang op het gelijkvloers die de scheiding uitmaakte tussen het kantoor van de bediende en het kantoor waar de brandkoffer stond, en waaraan toegang gegeven werd door een deur die zijlings uitgaf op de ingangsdreef. De trouwe dienstbode aarzelde niet en begaf zich naar de andere kant van het huis waar haar meesters sliepen.

Ze klopte en op de vraag van de verraste Joseph Veys : “Wat is er Julie ?” antwoordde ze angstvallig : “Mijnheer Joseph ; ik hoor geruchte beneden in de gang bij de bureau”. Joseph Veys, die wel wist dat Julie zich nogal rap allerlei zaken inbeeldde, stuurde haar terug met de woorden : “Julie, ge zijt zeker weer aan het dromen geweest, kruip vlug terug in uw bed”. Julie trok aarzelend doch gedwee naar haar kamer waar ze opnieuw beneden lawaai en getrappel hoorde.

Nog meer onthutst liep ze naar de kamer van Joseph Veys, klopte en mei een bedremmelde stem fluisterde zij : “Mijnheer, ’t is zeker, er is iemand in huis aan ’t inbreken”. Joseph Veys. die nu aan het beseffen was dat er iets ongewoons moest zijn, riep tot Julie : “Wacht eventjes, ik kleed mij in de gauwte aan, wij zullen samen gaan zien”.

Julietje kon echter niet wachten en daalde de trappen af. De weerschijn van haar kaars belichtte de glazendeur die tussen de keuken en de eetzaal toegang gaf tot de gang van de twee kantoren. De dieven werden in hun werkzaamheden verrast en namen ijlings de benen. In hun overhaasting konden ze slechts een regenscherm met zilveren handvat en een paar kledingstukken uil de gang meenemen.

Ze vluchtten de kasseiweg over naar het “Hoogwegeltje” (eertijds Schepenswegeltje genaamd), dat de steenweg naar Poperinge met de Casselstraat verbond, weg. De bende had blijkbaar op voorhand een vluchtweg gezocht. Georges Veys was door al dat lawaai eveneens opgeschrikt en in volle paniekstemming. Hij nam zijn tweeloop en vuurde door het vensler in dc richting van de vluchtende schimmen. Dank zij Julietje was de overval mislukt.

Het enige noodlottig gevolg was dat Gabriëlle Veys-Goethals, die een tweede kindje verwachtte, door deze gebeurtenissen een miskraam had. Julie Capelle (°Staden 13-05-1859 +Westrozebeke 05-03-1952) werd te Vlamertinge “Julietje van Feysens” genoemd omdat ze gedurende 75 jaar te Vlamertinge in dienst geweest is bij de familie Veys, waar ze bij drie generaties vergroeid en vastgeworteld was.

Ze werd als 16-jarige wees als kindermeid aangeworven door Théodore en Hélène Vanden Bussche bij de geboorte van hun tweede zoon Maurice Eugenie op 22 juli 1875 (overleden in 15 april 1876). Op het Assisenhof verklaarde Pollet tot de getuige Julie Capelle: “Meisje, had ik moeten weten dat gij het waart en dan nog ongewapend, het zou anders afgelopen zijn, ik had U zeker niet gespaard!”.

Op 11 januari 1909 werden de kopstukken van de bende van Pollet terechtgesteld aan de guillotine te Bethune.

Uit ‘Doos Gazette’ 2004 van Guido Vandermarliere