Een pak rammel

9 juni 1917, zaterdag. Het terrein dat onze troepen veroverd hadden tijdens de Slag om Mesen bleef stevig in geallieerde handen en vijandelijke pogingen om daar iets aan te veranderen waren afgebroken door onze artillerie, in de meeste gevallen nog voor de Duitsers er moesten aan denken om ook maar met enig oprukken te beginnen.

Gisterenavond, kort voor zonsondergang na alweer een dag van schitterende zonneschijn en te heet voor onze mannen in dit schaduwloze land van slagvelden, verschenen er nu SOS-signalen in de lucht om ons te verwittigen van een nieuwe vijandelijke poging om onze frontlijn weer achteruit te duwen tot ver achter Messines Ridge en verder richting het noorden van Sint-Elooi en de oude linies van de Ieperboog die dankzij onze overwinning niet langer de Ypres Salient was. Onze schutters mochten opnieuw aan het werk schieten.

Nog maar eens in actie na de dag-en-nacht druk en spanning van afgelopen week. Gedurende meerdere uren was er van beide kampen een extreem zwaar bombardement van de kanonnen en het zwaarste geschut gevolgd. Een strijd die tot op kilometers afstand gevolgd werd door Vlaamse boeren die zaten te kijken buiten hun windmolens en landhuizen. Ze keken toe naar het oplichten van de hemel. Ook voor die mensen was het een revelatie om de plotse machtsexplosie van het Brits leger veropenbaard te zien. Wat een verschil met de eerste dagen van de oorlog toen er maar enkele divisies en hun schaarse kanonnen naar de Vlaamse velden waren gekomen en zich genesteld hadden in een soort dun spinnenweb rond Ieper.

De vuurpijlen die de Duitsers vannacht in massa afschoten waren in eerste instantie een oproep tot assistentie van al hun kanonnen geweest en het leek er op dat de vijand alle pogingen deed om zich te verzamelen, maar een poging om door ons spervuur te breken was er niet van gekomen. Na een nieuwe geallieerde vuurstorm werden integendeel opnieuw hele groepen Duitsers gevangen in de omgeving van Waasten. De nachtelijke scene achter de vijandelijke linies moest er een geweest zijn van terreur en tragedie voor die arme ellendelingen die langs de door granaten geteisterde wegen moesten ploeteren.

Alleen ter hoogte van Klein-Zillebeke, aan de noordzijde van de frontlijn konden de Duitsers tijdelijke voortgang boeken, maar veel van hen stierven tijdens de hardste gevechten die nu nog altijd aan de gang waren. Het was geenszins te verwonderen dat na de ervaring van dergelijk granaatvuur de Duitse gevangenen zich niet beklaagden om in Britse handen te zijn. Ik zag hele groepen toekomen nadat ze vannacht in de afloop van het gevecht weggedweild waren. Jonge knapen en mannen van middelbare leeftijd, stevige en sterke kerels, verbazingwekkend proper na hun ontsnapping vanuit het tumult op die vreselijke grond van Wijtschate en Mesen.

Ze strekten zich uit in de zonneschijn, maakten het zich gemakkelijk in de groene velden en dronken het water uit de bekertjes die ze kregen van hun bewakers. Het was zeker niet met berusting maar wel degelijk met blijdschap dat ze zich nu eindelijk buiten de linies bevonden en weg van al die verschrikking in de vuurzone. ‘Nu zullen we op vakantie vertrekken’, beweerde een van hen aan een Britse officier, ‘we zijn ziek van deze oorlog!’ Deze officier sprak met twee Duitse gabbers die een heel jaar gevochten hadden. Ze waren nu nog maar 17 jaar maar zagen er veel ouder uit.

Whatever outcomes show up, yet don’t take it more than once. generic sale viagra Doctors prescribe sildeanfil citrate for curing erectile dysfunction and it is also popular as best levitra viagra online http://djpaulkom.tv/dating-eastern-european-women-all-about-10/. Try not to have it with any food cheapest viagra in australia items or food items that carry fats and oil in it. Look for Discounts and Offers Online medication suppliers provide discounts and other promotional offers from time to time the marketing world is female viagra pill taken aback by huge, quick, unpredictable and seemingly inexplicable successes.

Toen hij hen vertelde dat ze eigenlijk een pak rammel verdienden en weggestuurd moesten worden naar hun moeder, reageerden ze dat ze niets liever zouden willen. Alle gevangenen hadden er niet het minste vermoeden van dat ze door de hele wereld gehaat werden. Integendeel; ze dachten warempel dat men ze zou bewonderen voor de manier waarop ze gevochten hadden. Maar allen wensten wel een snel einde aan deze oorlog en ongedacht hun rang in het leger kon het hen geen fluit schelen of dat einde er nu zou komen met al dan niet een Duitse nederlaag of overwinning. Zolang die maar eindigde.

Een menselijk wezen, met een verbrijzelde geest en zowat buiten zijn zinnen werd aangebracht nadat de ladingen aan Hill 60 ontploft waren. Hij vertelde dat hij maar twee mannen van zijn eenheid had gezien na de explosie, de rest van hen was door de vlammen en de gassen torenhoog in de lucht geslingerd of begraven bij het neervallen van de opgespatte aarde. Het werk van deze mijnoperaties onder de Duitse linies was een jaar aan de gang geweest en werd uitgevoerd door tunnelspecialisten, teams van Australië, Nieuw-Zeeland en ook van onze eigen districten. Het was zwaar zwoegwerk geweest terwijl de vijand hetzelfde uitspookte aan de overzijde.

Er waren zoveel vreselijke momenten geweest waarbij de mannen het geluid van vreemde pikkende houwelen hoorden in hun eigen tunnelgangen, soms zo verschrikkelijk nabij dat ze wel elk moment verwachtten om naar de andere wereld gestuurd te worden. Ze moesten hun eigen graafwerken snel en efficiënt uitvoeren zodat de vijand niets zou vermoeden dat er onder hun eigen linies geboord werd. Tot uiteindelijk de verpakte explosieven aangebracht waren.

Een deel van onze Engelse troepen had na de explosie Hill 60 overrompeld en sommige van de eigen manschappen waren – omdat ze zo snel vooruit stormden na de ontploffing – nog zelf weggezwiept door het schudden van de grond. Vanuit de kraters hadden ze deze verdwaasde en totaal onnozel gedraaide Duitse officier meegesleept, de man die op slag zijn hele eenheid en zijn eigen zinnen kwijt was nadat het elektronisch contact in de stroomkabel alle krachten van de hel in beweging had gezet.

–

Uit ‘De Grote Kroniek van Ieper’ – werk in opbouw –